توحید در مالکیت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

توحید در مالکیت به معنای انحصار مالکیت حقیقی و مستقل در خداوند متعال و نفی هرگونه مالکیت حقیقی و مستقل از غیر اوست. مطابق این بینش مالکیت غیر خدا، مالکیتی اعتباری و در طول مالکیت خداوند است[۱]. خداوند سبحان، از دیدگاه مقام معظم رهبری، مالک مطلق و اصیل همه هستی است و هیچ کس جز خداوند، به صورت مستقل، مالک و صاحب اختیار چیزی نیست و اشیاء به صورت امانت و به منظور بهره‌مندی از آنها در راه تکامل و رشد انسانی، در اختیار انسان قرار گرفته است. از این رو او حق ندارد، اینها را تباه و نابود سازد و یا بدون استفاده و مهمل بگذارد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. عبدالله جوادی آملی، توحید در قرآن، ص۴۱۷.
  2. روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۱۶.
  3. رودبندی زاده، مهدی، مقاله «خداشناسی توحیدی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ ص ۱۲۲.