توحید در عبادت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث توحید در عبادت است. توحید در عبادت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: توحید در عبادت در کلام اسلامی - توحید در عبادت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

یکی از مهم‌ترین اقسام توحید عملی، توحید در عبادت است، به این معنا که تنها باید خدا را پرستش کرد و غیر او کسی شایسته پرستش نیست،؛ چراکه عبادت شایسته کسی است که کمال مطلق بوده و از همگان بی‌نیاز است، آفریننده همه موجودات و بخشنده نعمت‌ها به بندگان است. مقام معظم رهبری با توجه به معنای وسیع عبادت و ربوبیت و الوهیت، نتیجه می‌گیرد که عبادت به معنای تسلیم و اطاعت بی‌قید و شرط در برابر انسان یا هر موجود دیگر است. هنگامی که انسان بی‌هیچ قید و شرطی سر در کمند کسی می‌نهد و به میل و فرمان و اراده او حرکت می‌کند و تسلیم او می‌شود، در حقیقت او را عبادت کرده است و نیز هر عامل درونی یا بیرونی که انسان را به گونه‌ای رام و مطیع خود می‌سازد و تن و جان انسان را در ید قدرت خود بگیرد، انسان را عبد خود ساخته است.

ایشان با ذکر داستان حضرت ابراهیم(ع) و جریان شکستن بت‌ها به دست آن حضرت، این نکته را گوشزد می‌کند که تنها خداوند متعال است که شایستگی پرستش را دارد و غیر خدا، اعم از بت‌های چوبین و یا سایر انسان‌ها و قدرت‌های کوچک و بزرگ شایستگی عبادت و اطاعت را ندارند. فقط خداوند قادر حي بصير فعال ما يشاء و حاكم ما يريد است که شایستگی عبادت را دارد و سزاوار است انسان در مقابل او تسلیم شود. هر قدرتی غیر از خداوند متعال، نه می‌تواند به انسان نفعی برساند و نه می‌تواند ضرری وارد کند؛ لذا هیچ قدرتی شایستگی عبودیت را ندارد. مقام معظم رهبری، پیروی از هوای نفس را بخشی از مفهوم شرک می‌دانند. و هوای نفس را بالاترین و خطرناک‌ترین بت‌ها معرفی می‌کند که مبارزه با آن باید رایج باشد.

منابع

1. رودبندی زاده، مهدی، مقاله «خداشناسی توحیدی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱