نصوص جلی در منابع روایی اهل سنت چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۳۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
نصوص جلی در منابع روایی اهل سنت چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ امامت
مدخل اصلیامامت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

نصوص جلی در منابع روایی اهل سنت چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.

پاسخ نخست

علی ربانی گلپایگانی

حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی در کتاب «براهین و نصوص امامت» در این‌باره گفته‌ است:

«برخی از نصوص جلی امامت امیرالمؤمنین (ع) در منابع روایی اهل‌سنت نیز نقل شده است. در اینجا چند نمونه را بازگو می‌کنیم:

  1. پیامبر اکرم (ص) به ام‌سلمه فرمود: “این علی امیر المؤمنین (ع) و سید المسلمین و ظرف علم و وصی من و بابی است که از آن به‌سوی من راه یافته می‌شود، او برادر من در دنیا و آخرت است”[۱].
  2. پیامبر اکرم (ص) به علی (ع) فرمود: “ای علی! تو سید مسلمانان و پیشوای پرهیزگاران، و پیشتاز روسپیدان و سالار دین هستی”[۲].
  3. پیامبر (ص) به انس فرمود: “نخستین فردی که از این در بر تو وارد می‌شود امیر المؤمنین (ع) و سید المسلمین و پیشتاز روسپیدان و خاتم اوصیا است”[۳].
  4. پیامبر اکرم (ص) فرموده است: “جانشین و اوصیای من و حجت‌های خدا بر خلق پس از من دوازده نفرند، که اولین آنان برادرم و آخرین آنان فرزندم است”. به پیامبر گفته شد: “برادرت کیست؟” فرمود: “علی بن ابی طالب”. گفته شد: “فرزندت کیست؟” گفت: “مهدی است که زمین را پر از قسط و عدل خواهد کرد، همان‌گونه که پر از جور و ظلم شده است”[۴].
  5. یکی از نصوص جلی امامت امیرالمؤمنین (ع) در منابع اهل‌سنت “حدیث الدار” است»[۵].

پانویس

  1. المحاسن و المساوی، بیهقی، ص۴۴- ۴۵؛ المناقب، خوارزمی، ص۸۶، حدیث ۷۷؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۳۳۲، حدیث۲۵، باب۶۱ و ص۱۵۰، حدیث۱۱۳، باب۳۰؛ کنزالعمال، متقی هندی، ج۱۱، ص۶۰۷، حدیث۳۲۹۳۶.
  2. المناقب، خوارزمی، ص۲۱۰ و ۲۳۳- ۲۳۴؛ المناقب، ابن‌المغازلی، ص۶۵- ۶۶.
  3. المناقب، خوارزمی، ص۴۲.
  4. فرائد السمطین، سمط دوم، ج۲، ص۳۱۲، حدیث۵۶۲.
  5. ربانی گلپایگانی، علی، براهین و نصوص امامت، ص ۱۱۱.