حجاز

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

«حجاز» سرزمین معروف شامل: مکه، مدینه، طائف و روستاهای تابعه آن را گویند[۱]. حجاز، از شمال به خلیج عقبه، از مغرب به دریای سرخ، از شرق به نجد و از جنوب به غسیر محدود می‌شود[۲]. به نقل حموینی، از اعماق صنعا در یمن، تا شام را حجاز می‌نامند و تبوک و فلسطین نیز جزو آن است[۳]. هرچند قیام حضرت مهدی(ع) از مکه آغاز می‌شود، ولی سرزمین حجاز را پس از ظهور می‌گشاید. امام باقر(ع) در این‌باره می‌فرماید: "حضرت مهدی(ع) در مکه ظاهر می‌شود و خداوند، سرزمین حجاز را می‌گشاید و حضرت هرکس از بنی هاشم را که در زندان است، آزاد می‌سازد[۴][۵].

حجاز در فرهنگنامه آخرالزمان

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۴، ص۳۹۲.
  2. اعلام المنجد، ص۲۲۹.
  3. معجم البلدان.
  4. فتن ابن حماد، ص۹۵؛ ملاحم ابن طاووس، ص۶۴.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۶۸.
  6. ملاحم: ص ۶۴.
  7. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۱۶.