حسین بن عبدالله نیشابوری

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

وی حاکم بُست و سیستان و از شیعیان و ارادتمندان امام جواد(ع) بود. او پنهانی به امام خمس می‌داد و از شیعیان ساکن در منطقه حمایت و به امور مالی و اقتصادی آنها رسیدگی می‌کرد.

عملکرد او در زمینه سیاسی شبیه عملکرد علی بن یقطین در زمان امامت امام موسی بن جعفر(ع) است. امام جواد(ع) به او اجازه داده بود که بر منصب سیاسی باقی بماند و به امور شیعیان رسیدگی و مشکلات مسلمانان را حل کند.

روزی شخصی از اهالی بست و سیستان(در سال اول خلافت معتصم عباسی) به حج رفت و در ایام حج به حضور حضرت جواد(ع) رسید و به امام عرض کرد: والی ما از دوستداران اهل بیت(ع) و علاقه‌مند به شماست و من هم خراجی به دیوان بدهکارم. نامه‌ای به او بنویسید تا در این باره به من کمک کند.

امام جواد(ع) تقاضای این شیعه سیستانی را پذیرفت و برای حاکم سیستان نوشت: آورنده این نامه، عقیده مبارکی را از تو نقل کرده است. هر عمل نیکویی که انجام دهی، از آن تو خواهد بود؛ پس به برادرانت نیکی کن و بدان که خدا از تک تک و هر ذره اعمالت خواهد پرسید؟.

آن مرد به سیستان رفت. پیش از آنکه نزد حسین بن عبد الله برود، خبر رفتن او نزد امام، به گوش والی رسیده بود؛ به همین علت او تا دو فرسخی شهر به استقبال آن مرد سیستانی شتافت. او در راه نامه را گرفت، بوسید و بر دیده خود نهاد و گفت: حاجتت چیست؟ مرد سیستانی حاجتش را گفت: حسین، خراج او را بخشید، مستمری برایش قرار داد و تا زنده بود از او خراج نگرفت.

منابع

1. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار