حجاز
مقدمه
«حجاز» سرزمین معروفی است که شامل مکه، مدینه، طائف و روستاهای تابعه آن است[۱]. حجاز، از شمال به خلیج عقبه، از مغرب به دریای سرخ، از شرق به نجد و از جنوب به غسیر محدود میشود[۲]. به نقل حموینی، از اعماق صنعا در یمن، تا شام را حجاز می‌نامند و تبوک و فلسطین نیز جزو آن است[۳]. این سرزمین به خاطر وجود این دو شهر مهم همواره مورد توجه مسلمانان بوده و هست. این سرزمین مبدأ قیام حضرت حجت(ع) است و انقلاب بزرگ جهانی توسط آن حضرت، از این سرزمین در کنار کعبه در شهر مکه آغاز میشود. هرچند قیام حضرت مهدی(ع) از مکه آغاز میشود، ولی سرزمین حجاز را پس از ظهور می‌گشاید. امام باقر(ع) در این‌باره می‌فرماید: "حضرت مهدی(ع) در مکه ظاهر میشود و خداوند، سرزمین حجاز را می‌گشاید و حضرت هرکس از بنی هاشم را که در زندان است، آزاد می‌سازد[۴].[۵]
حجاز
منطقه «حجاز»، از شرق تهامه و شمال یمن، شروع و تا فلسطین کشیده میشود و چون بین نجد و تهامه، فاصله انداخته، به آن حجاز می‌گویند[۶]. حجاز از سمت شرق تا پشته‌های نجد، ادامه می‌یابد؛ در شمال حجاز، «وادی القری» قرار دارد که حد حجاز است با «علا» که در قدیم به آن «دادان» می‌گفتند[۷]. این منطقه دارای سرزمین‌های کوهستانی و صخره‌ای با صحراهای گرم و سوزان است. شهرهای مهم آن مکه، مدینه و طائف است[۸].
در تاریخ، حجاز بیشتر از مناطق دیگر مورد عنایت است و علت آن را وجود کعبه معظمه در این منطقه می‌توان دانست[۹].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص۳۹۲.
- ↑ اعلام المنجد، ص۲۲۹.
- ↑ معجم البلدان.
- ↑ فتن ابن حماد، ص۹۵؛ ملاحم ابن طاووس، ص۶۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۶۸؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۱۶.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۱۸؛ محمود شکری آلوسی، بلوغ الإرب فی معرفة أحوال العرب، ج۱، ص۱۸۷.
- ↑ ضیف شوقی، عصر جاهلی، ص۲۵.
- ↑ اصطخری، مسالک و ممالک، ص۱۴.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، وضعیت جغرافیایی و طبیعی، فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۳۷۱-۳۷۲.