خلید بن قره یربوعی در تاریخ اسلامی

مقدمه

خلید بن قره یربوعی (و به قولی: خلید بن قره) از یاران و شیعیان امیرالمؤمنین(ع) این بود که حضرت علی(ع) پس از بازگشت از جنگ جمل و استقرار در کوفه، او را به فرمانداری خراسان منصوب نمود.

به نقل طبری: هنگامی که خلید به نزدیکی نیشابور رسید، به او خبر دادند که مردم خراسان و اطراف آن مرتد شده و دست از اطاعت و فرمانبرداری برداشته‌اند و عمال کسری از کابل هم بر آنان وارد شده و به این نافرمانی دامن زده‌اند! خلید با مردم نیشابور وارد جنگ شد و آنان را شکست سختی داد و سپس مردم آنجا را در محاصره درآورد و بلافاصله این فتح و محاصره مردم نیشابور را برای حضرت علی(ع) گزارش کرد و در ضمن این فتح و پیروزی، دختران کسری را به اسارت گرفت ولی آنان تقاضای امان کردند. خلید، به آنان امان داد و سپس آنان را به کوفه نزد حضرت علی(ع) فرستاد. تا امام(ع) درباره آنها تصمیم بگیرد، ولی امام(ع) از باب این که عزیزانی که در ذلت قرار گرفته‌اند باید عزیز شمرد، از آنها گذشت و به آنان پیشنهاد داد ازدواج کنند، ولی آنها گفتند: ما حاضریم فقط با فرزندان شما ازدواج نماییم؛ زیرا ما کفوی به غیر از فرزندان شما برای خود سراغ نداریم. اما حضرت این پیشنهاد را نپذیرفت و فرمود: «هر کجا می‌خواهید بروید؟» شخصی در آنجا به نام «نرسا» بود، که با او قرابت و خویشاوندی داشتند. تقاضا کرد که آنان را به او واگذار نماید؛ حضرت پذیرفت و دختران کسری را به نرسا تحویل داد و او هم در حق آنها مهر و محبت نمود و از آنها پذیرایی ملوکانه کرد ^[۱]. آری خلید با رشادت و شجاعت، وفاداری خود به ولایت و امامت امیرمؤمنان(ع) را به ظهور رساند.^[۲]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

↑ وقعة صفین، ص۱۲؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۵۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۳۵.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۹۶-۴۹۷.

[1] وقعة صفین، ص۱۲؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۵۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۳۵.

[2] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۹۶-۴۹۷.

[۱]

[۲]