زید بن وهب جهنی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

زید فرزند وهب کنیه‌اش ابوسلیمان اهل کوفه و از راویان حدیث است، او در عصر جاهلیت به دنیا آمد و در زمان پیامبر خدا (ص)، اسلام آورد. و به مدینه هجرت کرد، اما موفق به زیارت آن حضرت نگردید، از این رو او از بزرگان تابعین به شمار آمده است[۱].

زید پس از قتل عثمان از شیعیان و اصحاب امیرمؤمنان (ع) گردید، و به همراه سپاهیان حضرت علی (ع) در صفین و نیز در سرکوبی خوارج نهروان حضور داشت[۲]. به گفته برقی وی کتابی جمع‌آوری کرد که شامل تمام خطبه‌های علی (ع) بود که حضرت در عیدها و اجتماعات و... ایراد فرموده بود[۳].

او در صفین حضور داشت و روایت‌هایی درباره اوضاع صفین نقل کرده است[۴]. او سرانجام به سال ۹۶ هجری در حکومت حجاج درگذشت[۵].

به نقلی وی در جنگ نهروان شرکت داشت و روایت کرده که به هنگام عزیمت به جانب خوارج نهروان، امیرالمؤمنین (ع) فرمود: "ای مردم، از پیامبر خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود: "از امت من گروهی (بر اسلام) خروج میکنند و قرآن میخوانند که قرآن آنان شبیه قرآن شما نیست و نماز میخوانند اما نماز آنان شبیه نماز شما نیست"[۶]؛

زید می‌گوید: هنگامی ‌که به نهروان رسیدیم، امیرمؤمنان (ع) به خانه و پلی نگاه کرد و فرمود: این خانه "بوران دخت کسری است و این هم قنطره و پل دیزجان است و پیامبر (ص) برایم نقل کرده که ما از این مسیر می‌رویم و در این خانه، منزل می‌کنیم"[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲؛ ر. ک: الاصابه، ج۲، ص۶۴۹؛ معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۶۶؛ وقعة صفین، ص۲۳۲؛ رجال طوسی، ص۴۲، ش۶ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۳۰ و....
  2. اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲؛ ر. ک: الاصابه، ج۲، ص۶۴۹؛ معرفة الصحابه، ج۲، ص۳۶۶؛ وقعة صفین، ص۲۳۲؛ رجال طوسی، ص۴۲، ش۶ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۳۰ و....
  3. رجال برقی، ص۶ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۳۰.
  4. ر. ک: وقعة صفین، ص۲۳۲ و ۲۳۴ و ۲۴۲ و....
  5. تهذیب التهذیب، ج۳، ص۲۳۹ و اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۳.
  6. «يَخْرُجُ قَوْمٌ مِنْ أُمَّتِي يَقْرَءُونَ اَلْقُرْآنَ لَيْسَ قِرَاءَتُكُمْ إِلَى قِرَاءَتِهِمْ بِشَيْءٍ وَ لاَ صَلاَتُكُمْ إِلَى صَلاَتِهِمْ بِشَيْءٍ»؛ اسد الغابه، ج۲، ص۲۴۲.
  7. تاریخ بغداد، ج۸، ص۴۴۱ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۳۰.
  8. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۰۸-۶۰۹.