زید بن وهب جهنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
زید بن وهب جهنی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملابوسلیمان زید بن وهب جُهنی کوفی همدانی
جنسیتمرد
کنیهابوسلیمان
از قبیلهبنی‌همدان
محل زندگیکوفه
درگذشت۹۶ هجری
از اصحابامام علی
حضور در جنگ

مقدمه

ابوسلیمان زید بن وهب جُهنی کوفی همدانی دوران جاهلیت را درک کرد.[۱] در زمان حیات پیامبر (ص) اسلام آورد، ولی حضرت را درک نکرد.[۲] او ساکن کوفه بود[۳] و از خواص[۴] یاران علی (ع)و فرزندانش بود[۵] و از آن حضرت حدیث آموخت،[۶] چنان که قرآن را نزد ابن مسعود فراگرفت.[۷] زید بن وهب همچنین از ابوذر غفاری، ابن مسعود و جمعی دیگر روایت نقل کرده است[۸] راویانی چون اعمش، حکم بن عیینه، سلمة بن کهیل،[۹] و ابو منصور جهنی[۱۰] و نیز صاحبان صحاح سته از طرق متعدد[۱۱] از او حدیث نقل کرده‌اند. گویند که او از بزرگان تابعان[۱۲] و از محدثان ثقه بود و روایات زیادی نقل کرده است. ایشان سفری نیز به شام داشت.[۱۳] در زمان خلیفه دوم در جنگ آذربایجان شرکت کرد و در زمان علی (ع)در جنگ صفین و نهروان در رکاب آن حضرت بود.[۱۴] همراهی و گفت وگوی زید با امام حسن مجتبی (ع) در مدائن و هنگامی که حضرت ضربت خورده بود، نشان از مرتبه والای او نزد اهل بیت (ع)دارد.[۱۵] در سال ۹۶ه‍ درگذشت.[۱۶] در تاریخ وفات او اختلاف است.[۱۷] کتاب خطب امیرالمؤمنین (ع) اثر اوست[۱۸] .[۱۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. اسد الغابه ۲/۲۴۲.
  2. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۴۲۷.
  3. الاصابه ۳/۴۶.
  4. رجال ابن داود ۱۶۴.
  5. اعیان الشیعه ۷/۱۳۰ رجال الطوسی ۴۲.
  6. الطبقات الکبری ۶/۱۰۲.
  7. الوافی بالوفیات ۱۵/۴۱.
  8. تهذیب الکمال ۱۰/۱۱۲.
  9. الاصابه ۳/۴۷.
  10. الفهرست (طوسی) ۷۲.
  11. تهذیب الکمال ۱۰/۱۱۵.
  12. اسد الغابه ۲/۲۴۲.
  13. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۴۲۷.
  14. الطبقات الکبری ۶/۱۰۲ اسد الغابه ۲/۲۴۲.
  15. الاحتجاج ۲/۱۰.
  16. تهذیب الکمال ۱۰/۱۱۳.
  17. الوافی بالوفیات ۱۵/۴۱.
  18. الفهرست (طوسی) ۷۲.
  19. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۳۵۰-۳۵۱.