نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Wasity(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۰۵ توسط Wasity(بحث | مشارکتها)
امام مهدی چند غیبت داشتهاند؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«غایب شدن امام مهدی(ع) از نظرها به دو مرحله تقسیم میشود: مرحله کوتاه مدت (غیبت صغرا) و مرحلۀ دراز مدت (غیبت کبرا).
غیبت صغرا نزدیک به هفتاد سال به طول انجامید بعضی غیبت را از هنگام ولادت میدانند؛ چرا که در آن دوران هم امام مهدی(ع) حضور آنچنانی نداشت. در این دوران امام مهدی(ع) به واسطۀ نایبان خاص خود، یعنی عثمان بن سعید، محمد بن عثمان بن سعید، حسین بن روح نوبختی، و علی بن محمد سمری با شیعیان ارتباط داشته و به مسائل و مشکلات شیعیان رسیدگی میکرد و بدینسان شیعیان آمادگی ورود به عصر غیبت کبرا را یافتند.
پس از مرحلۀ غیبت صغرا، از سال ۳۲۹ غیبت کبرای حضرت آغاز گردید. که ارتباط امام با مردم در همین حد نیز قطع شد و مردم مواظف بودند، در امور خود به نایبان عام آن حضرت (فقیهان جامع شرایط) رجوع کنند. این مقطع زمانی، میدان بزرگترین آزمایشهای انسانها و غربال مؤمنان بوده و مردم نیز در این دروان افزون بر تکالیف شرعی، تکالیفی دارند که مهمترین آنها انتظار فرج است[۱]. آنگاه که مشیت الهی با ظهور حضرت مهدی(ع) تحقق گیرد، امام از پس پردۀ غیبت به در خواهد آمد»[۲].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«در مورد غیبتامام زمان (ع) در روایات پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) سخنان فراوانی آمده است چنانکه فرمودهاند که ناگزیر برای حضرت غیبتی است بس طولانی که بسیاری از مردم در وجود آن حضرت تردید میکنند.
چنانکه از روایات برمیآید و عملاً واقع شده و دوست و دشمن به آن آگاهی دارند، برای آن حضرت دو غیبت است، غیبت صغری و غیبت کبری.
غیبت صغری:غیبت صغرای امام عصر (ع) در طول مدت هفتاد سال واقع شده است. در این مدت، گرچه امام از نظرها پنهان بود، لکن این غیبت پنهانی، عام و فراگیر نبود، زیرا کسانی بودند که به صورتی با امام در تماس بودند که به نایبان خاصّ امام مشهورند... . مردم در کارهایشان به این نوّاب مراجعه میکردند، و نامهها و حوایجشان را به وسیله این افراد خاصّ به محضر حضرت میفرستادند و پاسخ را دریافت میداشتند و احیاناً بعضیها با واسطه اینان به محضر امام شرفیاب میشدند.
غیبت کبری: این غیبت از سال ۳۲۹ ه.ق، سال پایان نیابت نوّاب خاص شروع شد و تا زمان ظهور آن حضرت ادامه دارد. این همان غیبتی است که آزمایش سخت بشری در آن نهفته است[۳].
پیامبر اکرم (ص) و ائمه هدی (ع) در روایات متعددی به این دو غیبت خبر دادهاند. امام صادق (ع) فرمود: قائم را دو غیبت خواهد بود: یکی طولانی و دیگری کوتاه، در غیبت اوّل شیعیان خاص جایش را میدانند، ولی در دومی جز خواصّ دوستان دینی او کسی از مکانش اطّلاع ندارد[۴].
با این توضیح نتیجه گرفته میشود غیبت صغری یا کوتاه، مقدّمهای بوده برای غیبت کبری و بطور خلاصه فرق این دو غیبت عبارتند از:
در غیبت صغری اشخاصی به عنوان نایب خاص، معرفی و آنها واسطه بین مردم و امام به حساب میآمدند، در حالی که در غیبت کبری نوّاب عام با ملاکهای مشخّص وجود دارند و امکان تماس با آن حضرت کمتر و محدودتر از غیبت صغری است»[۵].