الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده
عصمت امام از ضروری‌ترین شروط إعطای امامت نزد امامیه است. عصمت به معنای حفظ و نگهداری عبارت است از ائمه (ع) از انجام گناهان و خطاها معصوم هستند حال یه به دلیل لطف و توفیق خداوند و یا به دلیل وجود ملکه عصمت در وجود ایشان.
متکلمین اسلامی برای امام شرایطی را بر شمرده‌اند که دسته‌ای از آنها مورد اتفاق شیعه و سنی هستند، مثل مرد بودن، حر بودن، عالم بودن به امور دینی، عاقل بودن، مسلمان بودن؛ امّا در مقابل برخی از شروط مورد اختلاف فریقین هستند. امامیه برخلاف سایر مذاهب اسلامی، منصوص بودن، عصمت و افضلیت را از شرایط اساسی در انتصاب امام می‌دانند.
اندیشمندان جهت اثبات عصمت امام به ادله‌ای تمسک کرده‌اند. این ادله را می‌توان به دو دسته عقلی و نقلی تقسیم کرد: براهین عقلی اثبات عصمت امام عبارت‌اند از: برهان وجوب اطاعت از امام؛ برهان تسلسل؛ برهان حفظ شریعت و برهان خلف. ادله نقلی نیز مشتمل بر آیات و روایاتی است که بر عصمت دلالت می‌کنند. بارزترین آنها عبارت‌اند از: آیه ابتلا؛ آیه اولی الامر؛ آیه صادقین؛ آیه تطهیر؛ حدیث ثقلین؛ حدیث سفینه و حدیث امان.