آیا صدقه دادن برای امام مهدی صحیح است؟ (پرسش)
آیا صدقه دادن برای امام مهدی صحیح است؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل اصلی | مهدویت |
آیا صدقه دادن برای امام مهدی صحیح است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسشها و پاسخها» در اینباره گفتهاند:
- «هر انسانی درباره امام زمان خود وظایفی دارد[۱] که یکی از آنها صدقه دادن است. انسان به دو گونه برای امام زمان (ع) صدقه میدهد: به نیابت و برای سلامت ایشان. هر دو نوع صحیح است و ثواب و برکات فراوان دارد. خداوند متعال اجر رسالت پیامبر اسلام (ص) را مودت اهل بیت (ع) بیان میفرماید: ﴿﴿قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾﴾[۲] یکی از جلوههای این مودّت، صدقه دادن است.
- بنابراین، علمای دین به این عمل سفارش میکنند، چنانکه سیدبنطاووس به فرزندش میگوید: صدقه دادن برای امام زمان (ع) را پیش از صدقه دادن برای خود و عزیزانت قرار بده... که سبب میشود به تو توجه و احسان فرماید.[۳] آنگاه که علی بن ابی حمزه از امام موسی بن جعفر (ع) درباره حج و نماز گزاردن و صدقه دادن برای زندگان و مردگان پرسید، امام (ع) فرمودند: برای آنها صدقه بده و نماز بگزار که به دلیل صله و پیوندت به آنها، پاداش دیگری برایت خواهد بود.[۴]
- در روایت دیگری امام جعفر صادق (ع) میفرماید: چه چیز شما را از نیکی به والدینتان در حالی که زندهاند و پس از فوتشان، باز میدارد؟ برای آنان نماز بگزارید، از طرف ایشان صدقه بدهید، حج به جای آورید و روزه بگیرید. پس آنچه انجام دادهاید، برای آنان خواهد بود و مثل آن ثواب برای شما خواهد بود و خداوند عزّ و جلّ به دلیل نیکی و صلهاش، خیر بسیاری برای او خواهد افزود.[۵]
- از این دو روایت مشخص میشود که نیابت برای انسانهای زنده، صحیح و دارای اجر و ثواب است. فقیه بزرگ شیعه، صاحب جواهر دراینباره میگوید: از نصوص شرع فهمیده میشود که هدیه کردن ثواب در تمام مستحبات، به زندگان و مردگان جایز است.[۶] شیخ صدوق ره به سند خود از پیامبر (ص) چنین نقل نموده است: هیچ بندهای ایمان نمیآورد تا اینکه من نزد او از خودش، خاندانم از خاندانش و عترت من از عترتش و ذات من از ذاتش نزد خود او محبوبتر باشد.[۷]»[۸].