احمد بن زکریا بغدادی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

در متون روایی چندین روایت با نام احمد بن زکریا از قول ائمه‌(ع) نقل شده است[۱]. شیخ صدوق روایتی از وی ذکر کرده و در آن به پیشگویی حضرت درباره محله کرخ بغداد پرداخته است. این روایت را محمد بن مهران از قول دایی‌اش احمد بن زکریا نقل کرده که در آن آمده است: امام از احمد بن زکریا پرسید: در کجای بغداد منزل داری؟ احمد پاسخ داد: در محله کرخ. حضرت فرمود: بدان که آنجا سالم‌ترین مکان است، اما ناچار فتنه‌ای سخت و هولناک در آن رخ خواهد داد و در آن هر دوستی و صمیمیتی ساقط خواهد شد و آن وقتی است که جمعیت شیعه، سومین فرد از فرزندانم را از دست بدهند[۲].

این روایت به استناد همین منبع در متون دیگر راه یافته است. با این حال، در این کتب نیز توصیفی از احمد بن زکریا ذکر نشده است[۳]. در میان منابع رجالی هم‌عصر با صدوق و پس از آن نیز احمد بن زکریا در زمره راویان حضرت رضا (ع) دانسته نشده و اطلاعی از وی در این متون منعکس نشده است.

در متون رجالی معاصر نیز اظهارنظری در این‌باره نیامده و همین امر شناخت و تشخیص وی را از سایر راویان با این نام دشوار می‌کند. در این میان، تنها عطاردی با ذکر نام وی در زمره راویان امام رضا (ع) او را با احمد بن زکریا بن بابا یکی دانسته است و در ادامه، از قول فضل بن شاذان، او را از دروغگویان مشهور دانسته است[۴]. برقی در کتاب الرجال، احمد بن زکریا بن بابا را نام برده است و او را به قمی توصیف کرده است[۵]. طوسی نیز وی را از راویان امام هادی (ع) برشمرده است[۶]. به هر حال، این ادعای عطاردی بدون ذکر دلیل مطرح شده است و به نظر می‌رسد نمی‌توان چنین نظری را بدون دلیلی موجه پذیرفت[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. الکافی، ج۲، ص۱۸۷؛ بصائر الدرجات، ص۲۰۱؛ کامل الزیارات، ص۲۵۰.
  2. کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۷۱.
  3. مستدرک سفینة البحار، ج۱۰، ص۵۰۹؛ مسند الإمام الرضا (ع)، ج۱، ص۲۲۲.
  4. جامع الرواة، ج۱، ص۵۰؛ طرائف المقال، ج۱، ص۲۷۷.
  5. کتاب الرجال، برقی، ص۶۰.
  6. رجال الطوسی، ص۳۸۴.
  7. منابع: بصائر الدرجات فی فضائل آل محمدی، محمد۔ بن حسن معروف به صفار قمی (۲۹۰ق)، تحقیق: محسن کوچه باغی، تهران، اعلمی، ۱۴۰۴ق؛ جامع الرواة و إزاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، محمد بن علی اردبیلی (۱۱۰۱ق)، قم، مکتبة المحمدی، بی تاء رجال الطوسی، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ قی)، تحقیق: جواد قیومی اصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، اول، ۱۴۱۵ق؛ طرائف المقال فی معرفة طبقات الرجال، سید علی اصغر بن محمد شفیع بروجردی (۱۳۱۳ق)، تحقیق: سید مهدی رجایی، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، اول، ۱۴۱۰ق، الکافی، محمد بن یعقوب معروف به کلینی (۳۲۹ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۷ق، کامل الزیارات، جعفر بن محمد معروف به ابن قولویه (۳۶۸ق)، تحقیق: عبدالحسین امینی، نجف، الدار المرتضویة، اول، ۱۳۵۶ش؛ کتاب الرجال، احمد بن محمد برقی (۲۷۴ق)، تهران، دانشگاه تهران، اول، ۱۳۴۲ش؛ کمال الدین و تمام النعمة، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق و تصحیح: علی اکبر غفاری، تهران، دار الکتب الإسلامیة، دوم، ۱۳۹۵ق؛ مستدرک سفینة البحار، علی بن محمد نمازی شاهرودی (۱۴۰۵ق)، تحقیق: حسن نمازی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۸ق؛ مسند الإمام الرضا (ع) عزیزالله بن محمد عطاردی قوچانی (معاصر)، مشهد، کنگره جهانی حضرت رضا (ع)، اول، ۱۴۰۶ق.
  8. امیری، زکیه سادات، مقاله «احمد بن زکریا»، دانشنامه امام رضا ص ۶۸۹.