ثروت‌اندوزی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث ثروت‌اندوزی است. ثروت‌اندوزی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ثروت‌اندوزی در قرآن - ثروت‌اندوزی در معارف و سیره رضوی - ثروت‌اندوزی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

رهبر معظم انقلاب به سیره مولی و مقتدای خویش همیشه با نگاه تیز بین‌شان ضمن رصد زندگی مسئولان به موضوع رفاه‌طلبی و زندگی مرفه برخی از کارگزاران نظام توجه دارند. ایشان ضمن بیان این مطلب که از شیوع رفاه‌طلبی در بین مسئولان واقعاً رنج می‌برند تذکر می‌دهند روند کار نباید به سمت تنعم روزافزون مسئولان و تظاهر به این معنا باشد؛ این غلط است. معظم له نوع انعکاس مسافرت‌ها، کارها، زندگی‌ها و جلسات کارگزاران برای مردم را مهم می‌دانند به گونه‌ای که موجب دلسرد شدن مردم نسبت به نظام می‌شود و به طور عمیق روی آنها اثر می‌گذارد. مقام معظم رهبری معتقدند در نظام اسلامی، مراکز قدرت و کسانی که دستگاه‌های مختلف و مدیریت‌ها و امضاها را در اختیار دارند، باید به جمع ثروت شخصی برای خود، به عنوان یک گناه نگاه کنند. اگر این طور شد، آن‌گاه دست‌ها و دامن‌ها پاک خواهد ماند؛ والا اگر مسئولی که مناقصه‌های بزرگ تجاری و اقتصادی در اختیار اوست؛ و یا پروژه مهم و پرخرج زیر امضای اوست برای منافع شخصی خود و نزدیکانش به جمع‌آوری ثروت که متعلق به کشور و مردم است اقدام کند، همان چیزی اتفاق خواهد افتاد که در کشورهای دچار سیستم‌های ظالمانه اتفاق می‌افتد؛ یعنی ثروت در یک نقطه متمرکز خواهد شد و جمع کثیری دچار محرومیت و فقر خواهند گردید. این تبعیض است؛ این مسأله‌ای است که اسلام حقیقی با آن مبارز می‌کند ما هم که مدعی اسلام هستیم، باید با آن مبارزه کنیم.

معظم له معتقدند در جامعه کسانی هستند که حرف‌شان، اقدام‌شان، عمل‌شان، نوشته‌های‌شان روی مردم اثر می‌گذارد. این نوع افراد باید مراقب باشند؛ چراکه خطر خسته شدن از مبارزه، خطر راحت‌طلبی، خطر میل به سازش، چسبیدن به منافع اینها را در مسیر مبارزه علیه ظلم و بی‌عدالتی تهدید می‌نماید. ایشان ضمن هشدار به خواص جامعه تأکید می‌کنند اگر خواص میل به سازش، راحت‌طلبی، زندگی مرفه و خوش‌گذرانی پیدا کنند و از حضور در میدان‌های خطر خسته شوند، آن وقت خطر تهدید می‌کند؛ لذاست که شما می‌بینید امیرالمؤمنین(ع) در دوران خلافت کوتاه خود، بیشترین خطابش، بیشترین ملامتش، بیشترین توصیه‌اش و بیشترین تذکرش، به کسانی است که به آنها مسئولیت داده بود تا بخش‌های مختلفی را در آن کشور بزرگی که در اختیار آن حضرت بود، اداره کنند. معظم له اشاره می‌کنند که شیوه حضرت امام هم چینین بود. مکرراً به مسئولان کشور، به شاگردان خودش، تذکر می‌داد که مبادا به چرب و شیرین زندگی راحت، خودشان را عادت بدهند و از مجاهدت در راه خدا باز بمانند.

علمای اسلامی به جهت نفوذ کلامی که دارند از اثربخشی زیادی در جامعه بهره می‌برند و به خاطر همین نفوذ در جامعه بود که توانستند بزرگ‌ترین انقلاب ظلم ستیز را در عصر حاضر شکل دهند و شعار تحقق عدالت در جامعه و جهان را طرح کنند. رهبر فرزانه انقلاب در جمع علماء، ضمن تذکر و موعظه به قشر معزز روحانیت اعلام می‌دارند سخن علما زمانی در جامعه نافذ خواهد بود که عملاً به زخارف دنیا بی‌اعتنا باشند و آن حرصی که بر دل‌های دنیاداران و دنیامداران حاکم است بر او حاکم نیست. روحانیت در سایه پارسایی بود که این حیثیت و آبرو را پیدا کرد. بنابراین باید پارسایی و بی‌اعتنایی به دنیا و به زخارف دنیا حفظ شود؛ چراکه ساده زیستنی و دوری از تجملات دنیوی، رمز علاقمندی و عشق ملت به روحانیت است.

منابع

1. زارع قراملکی، محمد، مقاله «عدالت اسلامی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲