مرتضی
مقدمه
از القاب و اوصاف امیر المؤمنین (ع) است، به معنای پسندیده و مورد رضایت و خشنودی خداوند، همچنان‌که در حدیث پیامبر دربارۀ وی آمده است. نیز از آنجا که آن حضرت، همواره در پی کسب رضای الهی بوده و خشنودی خدا و رسول را در هرکاری در نظر داشته است، "مرتضی" نام گرفته است. ابن عباس گفته است: علی (ع) در همۀ کارهایش در پی رضای خدا و رسول بود، ازاین‌رو مرتضی نامیده شد. در حدیثی هم آمده که جبرئیل بر پیامبر خدا فرود آمد و گفت: ای محمّد! خدای متعال، علی را برای فاطمه زهرا و فاطمه را برای علی پسندیده و راضی شده است، او را مرتضی نامید.[۱] از آن امام، با عنوان "علی مرتضی" و "مرتضی علی" هم یاد می‌شود[۲].
منابع
پانویس
- ↑ مناقب، ج ۳ ص ۱۱۰، بحارالأنوار، ج ۳۵ ص ۵۹، سنن الامام علی (ع)، ص ۲۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۳۷.