انجیل در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

انجیل کتاب آسمانی مسیحیان است. این کتاب مجموعه سخنانی است که حضرت عیسی از وحی می‌شنید و بر حواریون املا می‌نمود. مکتب تشیع بر این اعتقاد است که کتب آسمانی جزو میراث انبیا محسوب می‌شود و دست به دست بین پیامبران منتقل می‌شود، و پس از پیامبر اسلام a به اوصیای ایشان رسیده است و اکنون نیز اصل آن کتاب مقدس، عاری از هر گونه تحریف، نزد حضرت مهدی S است. او پس از ظهور آن کتاب را به همراه سایر کتب آسمانی از غاری در انطاکیه خارج می‌نماید در میان هر ملتی با احکام کتاب خودشان قضاوت خواهد نمود. انجیل پس از عروج حضرت عیسی S به آسمان، دچار دگرگونی‌های فراوان شد، به طوری که هم‌اکنون ما شاهد تناقضات بسیاری در بخش‌های مختلف انجیل هستیم. کتاب انجیل کنونی دارای چندین بخش است، که هر بخشی را یکی از حواریون جمع‌آوری نموده است و به نام خود او مشهور است. در همین کتاب انجیل که دچار تحریف‌های بسیار شده است نیز ما شاهد آیاتی هستیم که به آمدن منجی آخرالزمان بشارت می‌دهد. حضرت عیسی S در کتاب مقدس یادآور می‌شود که پس از من فتنه‌هایی چون جنگ و قحطی و مریضی و زلزله و... پدید خواهد آمد، در افلاک دگرگونی ایجاد خواهد شد. سپس می‌گوید: زمان وقوع ظهور را فقط خدا می‌داند، بنابراین برای تعجیل در ظهور آن منجی بسیار دعا کنید و هوشیار باشید، زیرا زمانی که او بیاید، مردم همه به سوی او خواهند رفت و او در زمانی نامشخص که اصلاً گمان نمی‌کنید، سوار بر ابرهای آسمان، با شکوه و جلال زائدالوصفی می‌آید و به داوری در میان خلق می‌پردازد، و مردگانی باز خواهند گشت، گروهی نیک‌سرشت و گروهی بدطینت، هر کدام برای دیدن جزای کار خود. او در میان تمام امت‌ها با عصای آهنین (شمشیر) به حکم‌رانی می‌نشیند و امید تمام ملت‌ها برای گسترش عدالت خواهد بود. در جای دیگر از کتاب مقدس می‌فرماید: زمانی که عیسی S به سوی آسمان عروج می‌کرد، دو مرد سفیدپوش ظاهر شدند و به حواریون گفتند: نگران نباشید! عیسی S همین طور که به آسمان بالا می‌رود، دوباره به سوی زمین باز خواهد گشت[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. بشارت عهدین، با تلخیص.
  2. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۲۵.