خصوصیات جسمی امام مهدی هنگام ظهور چگونه است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

خصوصیات جسمی امام مهدی هنگام ظهور چگونه است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

خصوصیات جسمی امام مهدی هنگام ظهور چگونه است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

علی اصغر رضوانی
آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
«مطابق برخی از روایات سنّی و شیعی، امام زمان (ع) هنگام ظهور دارای صفات و خصوصیات جسمی خاص است از قبیل:
  1. أجلی الجبهه: یعنی پیشانی وسیع و عریض[۱].
  2. اقنی الأنف: وسط بینی او برآمده ولی دو سوراخ آن تنگ است[۲].
  3. کأنّ وجهه کوکب درّی: گویا صورت او همانند ستاره ای درخشان است[۳].
  4. اللون لون عربی: با چهره ای گندم گون[۴].
  5. افرق الثنایا: ما بین دندان‌های او باز است[۵].
  6. اکحل العینین: مژه‌های او سیاه است[۶].
  7. براق الثنایا: با دندان‌های سفید[۷].
  8. أزج الحاجبین: با ابروانی کشیده و باریک[۸].
  9. مربوع القامه: قامتش متوسط[۹].‌
  10. الجسم جسم اسرائیلی: جسم او تنومند است[۱۰].
  11. علی خدّه الایمن خال اسود: بر گونه راست او خالی سیاه است[۱۱]»[۱۲].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲
  2. سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲
  3. الفصول المهمه، ص ۳‌۱۷
  4. البیان، ص ۹۴
  5. البیان، ص ۹۶
  6. البیان، ص ۹۶
  7. البیان، ص ۹۶
  8. الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ‌۱۴۷
  9. الغیبه، نعمانی، ص ۲۸‌۱ ؛ ارشاد مفید، ص ۳۴۲
  10. البیان، ص ۹۴
  11. الفصول المهمه، ص ۳‌۱۷
  12. موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۵۶.
  13. ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲
  14. کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۵؛ کفایة الاثر، ص ۲۲۴؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱؛ الاحتجاج، ص ۲۸۹
  15. عالم ذر - عالم پیش از آفرینش انسان ها بر روی زمین است که خداوند در آن عالم، از انسان ها درباره پروردگاری خودش اقرار گرفت؛ (وإذا أخَذَ ربُّک مِنْ بَنی آدَمَ من ظُهُورهِمْ ذریتهُمْ وأشْهَدهُمْ عَلی أنفُسهِمْ ألسْتُ بربِّکم قالُوا بَلی شَهِدنا أنْ تَقُولوا یوْم القیمَة إنّا کنّا عَنْ هذا غافِلینَ؛ ای رسول ما به یاد آور هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم، ذریه آنان را برگرفت وآنان را بر خود گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی ما به خدایی تو گواهی می دهیم
  16. برخی مفسران گفته اند: مراد ظهور ارواح فرزندان آدم است در عالم روح وگواهی آنان به توحید خدا وپروردگاری او در عالم ملک وملکوت تا آن که دیگر نگویند ما از این واقعه (قیامت یا یکتایی خدا. غافل بودیم؛ سوره اعراف؛ آیه ۱۷۲.
  17. نعمانی، غیبة، ص ۱۸۸؛ عقد الدرر، ص ۴۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷؛ ینابیع المودّه، ص ۴۹۲
  18. احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۴
  19. کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۵؛ خرائج، ج ۳، ص ۱۱۷۰
  20. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳
  21. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳
  22. ملاحم، ابن طاووس، ص ۷۳؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۸۶
  23. ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۲
  24. بصائر الدرجات، ج ۴، ص ۱۸۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۰ و۵۲۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۹
  25. کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸؛ اعلام الوری، ص ۴۰۷؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۲؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۷۸
  26. طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۵۶ -۵۷.