ناشناخته بودن امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

  • بخشی از روایات تصریح دارند که حضرت در میان مردم است و آنان را می‌بیند و می‌شناسد، ولی مردم آن حضرت را نمی‌شناسند و به‌طور مطلق نفی رؤیت می‌کنند. امام صادق (ع) از حضرت علی (ع) نقل می‌کند: "اگر زمین، یک ساعت از حجت خالی باشد، ساکنان خود را فروخواهد برد. حجت، مردم را می‌شناسد، لکن مردم او را نمی‌شناسند، همان‌گونه که یوسف، مردم را می‌شناخت و آنان او را نمی‌شناختند"[۱].
  • امام صادق (ع) نیز درباره آن حضرت می‌فرماید: "چگونه این امت انکار می‌کند که خداوند با حجت خود، آن‌گونه عمل می‌کند که با یوسف انجام داد و صاحب شما مظلومی است که از حقش بازداشته شده. صاحب حکومت، در میان مردم رفت‌وآمد می‌کند، در بازارهای آنان گام می‌نهد و در منزل‌های آنان قدم می‌گذارد، ولی او را نمی‌شناسند، تا زمانی که خداوند به او اجازه دهد که خود را به آنان بشناساند؛ آن‌گونه که به یوسف اجازه داد که در پاسخ برادرش که پرسید: آیا تو یوسفی‌؟ بگوید: بله من یوسفم"[۲].
  • از این روایات استفاده می‌شود که امام زمان (ع) همراه با مردم و در کوچه و بازار است، مانند یوسف که برادرانشان او را نمی‌شناختند، ولی او آنان را می‌شناخت. سخن مردم را می‌شنود و بر آنان سلام می‌کند. در مراکز آنان حاضر می‌گردد. از این‌روی، در بحث امام زمان (ع) سخن از روح مجرد و حضور غیرفیزیکی نیست. حضرت مانند دیگران در مجامع حضور می‌یابد، ولی افراد او را نمی‌شناسند[۳][۴].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

  1. غیبة نعمانی، ص ۱۴.
  2. غیبة نعمانی، ص ۱۶۴.
  3. چشم‌به‌راه مهدی، ص ۶۳.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۲۶.