تفاخر در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تفاخر است. تفاخر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تفاخر در قرآن - تفاخر در فقه سیاسی - تفاخر در خانواده - نفی تفاخر در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردفخرفروشی
نظام اداری، توانی است که همۀ انسان‌ها آن را دارند ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهد و علم به هم خورد، ناگزیر زمینه رشد آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم آفات نظام اداری فخرفروشی و امتیاز‌طلبی است. از خود راضی بودن و به دیگران فخر فروختن و خود را از دیگران ممتاز شمردن، آفتی است که می‌تواند تمامی تلاش‌های یک مدیر کاردان و لایق را خنثی و موفقیت او را ناچیز گرداند. انسان اگر به حال خود رها شود، دچار این آفت نکبت‌بار می‌شود. ﴿إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ﴾[۱]تواضع در مدیران می‌تواند در متوقف کردن رشد این خصلت منفی در درون آدمی و ریشه‌کن کردن آن مؤثر باشد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «او سخت شادمان و خویشتن‌ستای است» سوره هود، آیه ۱۰.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۲-۵۰۳.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۲۸۰.