پیشنیه سوال از طول عمر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
| پیشنیه سوال از طول عمر امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
پیشنیه سؤال از طول عمر امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
- «این شبهه یا سؤال از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین شبهاتی است که در کتب مختلف اهل سنت مطرح شده است؛ و این مسئله را دلیل بر نفی وجود امام مهدی (ع) و بطلان عقیده شیعه دانسته‌اند[۱].
- با بررسی کتب دانشمندان شیعه استفاده می‌شود تا حدود سال ۳۷۰ هـ. ق در رابطه با طول عمر امام مهدی (ع) مطلبی ذکر نشده است. به نظر می‌آید تا این زمان عمر امام عصر(ع)، عمری متعارف بوده و از ناحیه طول عمر آن حضرت، هنوز پرسشی در اذهان آحاد جامعه اسلامی وجود نداشته است.
- براساس اسناد و مدارک وجود، نخستین دانشمندی که به طرح مسئله طول عمر امام زمان(ع) پرداخت، مرحوم شیخ صدوق (م ۳۸۱ هـ.ق) است. ایشان در کتاب "کمال الدین و تمام النعمه" مسئله طول عمر را مطرح کرده و به پرسش‌های مخالفان پاسخ گفته است. وی، فصلی را به زندگی (معمرین) اختصاص داده و ده‌ها نفر از معمرینی را که عُمری بیش از صد و بیست سال تا حدود سه هزار سال عمر داشته‌اند، نام می‌برد. سپس در پایان این فصل از کتاب خود اشاره می‌کند خبرهایی که در مورد افراد دارای عمر طولانی ذکر کردم، اختصاص به شیعه ندارد، بلکه مخالفان ما نیز این خبرها را از طرق مختلف نقل کرده‌اند و بر آن صحه گذارده‌اند.
- ایشان در استدلالی برای طول عمر از نبی اکرم (ص) روایتی نقل می‌کند که ایشان فرمود: آن چه در میان امت‌های پیشین روی داده، همانند آن، در میان امت نیز وجود خواهد داشت. سپس می‌گوید: حال که عمر طولانی در میان پیشینیان به حقیقت پیوسته، چرا برخی قائم آل محمد (ص) را به خاطر عُمر طولانی‌اش انکار می‌کنند، بخصوص که در مورد ایشان، خبرهای فراوانی از نبی اکرم(ص) و امامان معصوم (ع) به ما رسیده است[۲].
- پس از ایشان علمای بزرگوار دیگری مانند شیخ مفید در الفصول العشره (فصل ششم، ص ۹۰)، شیخ طوسی در کتاب الغیبه (ص ۴۱۹)، امین الاسلام طبرسی در إعلام الوری بأعلام الهدی (ص ۴۷۲)، خواجه نصیر الدین طوسی در تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل (رسائل الخواجة نصیر الدین الطوسی، رسالة الامامة، ص ۴۳۳)، ابن میثم بحرانی در قواعد المرام فی علم الکلام (ص ۱۹۱)، علامه حلی در مناهج الیقین فی أصول الدین (ص ۴۸۲)، و از متأخرین لطف‌الله صافی گلپایگانی در منتخب الأثر فی الإمام الثانی عشر (ج ۲، ص ۲۷۲)، محمد رضا حکیمی در خورشید مغرب (ص ۱۹۲) و ابراهیم امینی در دادگستر جهان (ص ۱۷۵) از جمله دانشمندانی هستند که به صورت ویژه به این بحث پرداختند[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آقای دکتر شفیعی سروستانی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک: شرح المقاصد، ج ۵، ص ۳۱۳؛ همچنین ابن تیمیه در کتاب "منهاج السنة" می‌گوید: عمر کردن یکی از مسلمانان برابر این مدت، طبق عادت عمر افراد در امت پیامبر، یک امری است که دروغ بودن آن آشکار است پس شناخته نشده کسی در اسلام به دنیا بیاید و بیش از صد و بیست سال عمر کند، چه رسد به این مقدار منهاج السنة النبویة، ج ۴، ص ۹۱.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۵۲۳ – ۵۳۲.
- ↑ معارف و عقاید ۵ ج۲،۱۱۷-۱۲۰.
- ↑ ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، باب ۴۳ - ۵۴، صص ۵۲۳ - ۶۳۹.
- ↑ ر.ک: الفصول العشره فی الغیبه، مندرج در: سلسلة مصنفات الشیخ المفید، ج ۳، صص ۹۱ ـ ۱۰۳.
- ↑ ر.ک: کتاب الغیبه، صص ۷۸ - ۸۷ ۵.
- ↑ ر.ک: همان، صص ۲۵۸ - ۲۶۰
- ↑ ر.ک: بحار الأنوار، ج ۵۱، باب ۱۴، صص ۲۲۵ - ۲۹۳
- ↑ ر.ک: علی اکبر مهدی پور، طول عمر امام زمان (ع) از دیدگاه علوم و ادیان، چاپ دوم: تهران، کعبه، ۱۴۰۴ ه.ق.؛ سید هادی حسینی، امام مهدی (ع): طول عمر، با نظارت و اشراف: محمد حکیمی، چاپ اول: مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۱؛ محمد مظاهری، امکان طول عمر تا بی‌نهایت، برگرفته از قرآن و حادیث، چاپ اول، قم، ارغوان دانش، ۱۳۸۳؛ حسین فریدونی، زنده روزگاران: لجستاری در دیر زیستی امام عصر، چاپ اول: تهران، آفاق، ۱۳۸۱؛ محمدجواد میردامادی، پژوهشی علمی پیرامون طول عمر ، کهولت و پیشگیری از پیری، زیر نظر رضا ملک زاده چاپ اول: تهران، بدر، ۱۳۷۸؛ سید محمد باقر صدر، رهبری بر فراز قرون: پژوهشی درباره امام مهدی (ع) (ترجمه کتاب بحث حول المهدی (ع)، تحقیق: عبدالجبار شراره، ترجمه: مصطفی شفیعی، چاپ اول: تهران، موعود، ۱۳۷۹، صص ۶۳ - ۷۷؛ علی محمد علی دخیل، الامام المهدی ، چاپ دوم: بیروت، دارالمرتضی، ۱۴۰۳ ه.ق، صص ۱۴۱-۱۸۶
- ↑ شفیعی سروستانی؛ ابراهیم، پرسش از موعود، ص ۲۰-۲۱.