آیا منتظر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۳ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

الگو:پرسش غیرنهایی

آیا منتظر از القاب امام مهدی است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری
مدخل اصلیآثار انتظار
مدخل وابسته؟

آیا منتظر از القاب امام مهدی است؟ یکی از سؤال‌های مصداقی پرسشی تحت عنوان «القاب امام مهدی چیستند؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.


عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

خدامراد سلیمیان
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «فرهنگ‌نامه مهدویت» در این‌باره گفته است:
«منتظر یکی از القاب حضرت مهدی(ع)‏ که در روایات فراوانی به آن اشاره شده است.
حضرت مهدی(ع)‏ خود نیز همانند دیگر انسان‌ها، منتظر است، تا روزی فرا رسد و اراده خداوند متعال، به برپایی حاکمیت جهانی عدل و قسط تعلق گیرد؛ اما آن حضرت، تنها کسی است که انتظار ظهورش کشیده می‌‏شود؛ از این‌‏رو منتظر نیز نامیده شده است.
از امام جواد(ع) پرسیدند: "ای فرزند رسول خدا! مهدی، به چه دلیل منتظر نامیده شده است؟ فرمود: به این علت که برای او غیبتی است که روزهایش زیاد می‌‏شود و مدتش بسیار طول می‏‌کشد؛ پس مخلصان، انتظار ظهورش را می‏‌کشند و اهل تردید او را نکار خواهند کرد .... "[۱][۲].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  






پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. " لِأَنَ‏ لَهُ‏ غَيْبَةً يَكْثُرُ أَيَّامُهَا وَ يَطُولُ‏ أَمَدُهَا فَيَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ‏ الْمُخْلِصُونَ‏ وَ يُنْكِرُهُ‏ الْمُرْتَابُونَ‏ "، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸، ح ۳
  2. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۲۳ - ۴۲۴.
  3. نجم الثاقب، باب دوم.
  4. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.
  5. مفاتیح الجنان.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۹۹.