بحث:دعای ندبه از کدامین امام است؟ (پرسش)
پاسخ اجمالی
دعا راهی برای ارتباط با خداوند
- بیگمان یکی از احساسات اصیل و حقیقی انسان که ریشه در فطرت او دارد، توجّه به نیایش و ارتباط با مبدأ آفرینش و جهان غیب و آفریدگار هستی است[۱]. از جمله دعاهای مشهور که مستحب است در نیمه شعبان و در اعیاد چهارگانه مانند: عید فطر، عید قربان، عید غدیر و روز جمعه خوانده شود، "دعای ندبه" است[۲].
معنا و ماهیت و مضامین دعای ندبه
- ندبه، به معنای فراخوانی و نیز گریه و ناله است[۳]. این دعای شریف، مشتمل بر استغاثه و استمداد از حضرت ولی عصر(ع) و تأسّف بر غیبت و گریه از فراق آن بزرگوار است؛ از اینرو به این نام شهرت یافته است[۴]. همچنین از چهار فراز تشکیل شده است که با یکدیگر مرتبط بوده و در مجموع، یک منظومه منظم و منسجم را سامان داده است که عبارت¬اند از:
سلسه مراتب موضوع دعای ندبه و اینکه این دعا از کدامین امام است
- اگرچه موضوع و مناسبت دعای ندبه استغاثه به حضرت مهدی(ع) است، اما حاوی فضایل اهل بیت(ع) و ماجرای مظلومیت خاندان رسالت و ذکر جایگاه حضرت امیر و فضایل اوست[۶]. دعای ندبه را امام جعفر صادق(ع) به دوستان و شیعیانش تعلیم داده است. این دعا، دعایی است که برای وجود مقدس امام زمان(ع) انشا شده است نه اینکه این دعا از طرف آن حضرت انشا شده باشد. هر چند برخی خواستهاند احتمال اول را که صدور آن از جانب امام صادق(ع) است را مردود سازند، ولی برای اهل تحقیق روشن است این اشکالات قابل توجیه است، زیرا نظیر چنین مضامینی در موارد دیگر از امام صادق(ع) و دیگر ائمه(ع) نیز نقل شده است[۷].
پرسش و پاسخ
- برخی معترضان به دعای ندبه میگویند: هنگامی که امام صادق(ع)، دعای ندبه را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد حضرت ولی عصر(ع) مانده بود، پس چگونه نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به دنیا میآید، در فراقش اشک بریزد؟ پاسخ این است: این معنی دربارۀ افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد مورد نظر گل سرسبد جهان خلقت باشد و همۀ پیامبران الهی، نوید او را به پیروان خود داده باشند این کار بسیار منطقی است[۸].
نتیجه گیری
- در نتیجه دعای ندبه از جانب امام صادق(ع) به شیعیان و دوستانش تعلیم داده شده و موضوع و مناسبت آن استغاثه به حضرت مهدی(ع) است.
پانویس
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱؛ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۹؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۰.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۵۹.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۲۹ ـ ۲۳۱؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۰.
- ↑ ر.ک. تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۰؛ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۴۹۳.
- ↑ ر.ک. تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۳۰.