الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

  • پیروزی هر انقلاب و هر فعالیت اجتماعی به یک سلسله شرایط و موقعیت‌های عینی و خارجی بستگی دارد که بدون فراهم شدن آن شرایط نمی‏‌‏تواند به هدفش برسد. در مورد ظهور امام زمان(ع) اگر چه قسمتی از شرایط و موقعیت‌‏های آن آسمانی و خدایی است، امّا اجرای کلّی مأموریت وی، بستگی به فراهم آمدن شرایط عینی و خارجی دارد. سنت تغییرناپذیر خداوند بر این است که اجرای انقلاب اسلامی حضرت مهدی(ع) نیز به موقعیت‌‏های خارجی و پذیرنده‌‏ای که محیط مساعد و فضای عمومی را برای درک و پذیرش انقلاب آماده می‏‌سازد، وابسته باشد. البته این ویژگی، مانع نیست که گاهی، در پاره‏‌ای از جزئیات، دخالت خداوندی از راه‌های غیر عادی انجام پذیرد، زیرا جزئیات در ساختن محیط مساعد نقش اساسی ندارد و بیشتر زمینه و فضایی مساعد برای دگرگونی عمومی باید موجود باشد.
  • برای قیام و انقلابی که حضرت مهدی(ع) ایجاد خواهند کرد تنها وجود رهبر شایسته، کافی نیست، بلکه علاوه بر آن، نیازمند محیط جهانی مساعد و فضای عمومی مناسب نیز هست تا موقعیت‏‌های خارجی مطلوب را برای انجام انقلاب جهانی آماده سازد. از دیدگاه انسانی که بنگریم، باید احساس نابودی مداوم در انسان متمدّن ایجاد شود و یک انگیزه اساسی در درونش پدیدار گردد و رسالت دادگرانه مهدی(ع) را بپذیرد و تنها با تجربه‌‏های اجتماعی، مدنی و سیاسی گوناگون امکان دارد چنین احساسی در درون انسان‌ها جای گیرد. به عبارتی دیگر فراهم آمدن شرایط عمومی برای اصلاح جهان امری ضروری است که جایگزین ندارد و با وجود رهبری آماده برای اصلاح و وجود رسالتی کامل، تمام شرایط لازم برای موفقیت فراهم نمی‌شود، بلکه باید شرایط اجتماعی و سیاسی جهانی نیز زمینه را برای موفقیت و پیروزی حق بر باطل آماده سازد. از دیدگاه مادی نیز، شرایط موجود در زمان ظهور، برای انجام رسالت مهدی(ع)، بر تمامی جهان، باید آمادگی و توانایی بیشتری داشته باشند، زیرا بخش‏‌های جهان به یکدیگر نزدیک شده، ارتباط و پیوند میان انسان‌ها بهتر انجام می‏‌‏گیرد. ارتباط و پیوندی که دستگاه رهبری مرکزی، برای پرورش مردم، بر بنیاد رسالت؛ به آن نیاز دارد.