نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۸ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
امام (ع) پیروی از قرآن[۱] و سنتپیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) را دلیلی بر هدایتامتاسلام برمیشمارد و در سخنی میفرماید: در تاریکی، راه خود را به هدایت ما یافتید و بر قله عزّت و سروری فرا رفتید و از شب سیاه گمراهی به سپیدهدم هدایت رسیدید[۲]. در فرازی دیگر میفرماید: ای مردم، اگر از یاریحق باز نمینشستید و در خوارساختن باطل سستی نمیورزیدید، کسانی که همپایه شما نبودند، در شما طمع نمیکردند و مدّعیان نیرومند بر شما سروری نمییافتند. ولی شما چون قومبنیاسرائیل سرگردان شدید. به جان خودم سوگند که پس از این، سرگردانی شما چند برابر افزون خواهد شد، زیرا حق را پس پشت افکندید و از آنکه نزدیکتر است به رسول خدا (ص) بریدید و به آنکه دورتر است، پیوستید[۳][۴].