بطش در فقه سیاسی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بطش (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- بطش: أخذ به زور و قهر و غلبه[۱]، چیزی را با حمله به‌دست آوردن[۲]، سختگیری، شدت عمل[۳]، قدرت، شوکت، سیطره، صولت[۴]، یورش، هجوم و حمله[۵].
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ
[۶].- واژه بطش با واژه بأس مترادف است و هر دو بر قدرت نظامی و توانایی دلالت دارند؛ امّا بطش وصف فعل و عمل است و در مقام عمل حالت آن را بیان می‌کند و بأس بر حالت درونی و روحیه شجاعت و دلیری دلالت دارد[۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۶۲.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۲۹.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۲۴۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۲۸۹.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۸.
- ↑ «و به راستی (لوط) آنان را به (خشم و) سختگیری ما هشدار داده بود اما آنان به بیم دادن با تردید نگریستند (و آنها را سبک شمردند)» سوره قمر، آیه ۳۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۴۵.