انس بن حارث نبیه کاهلی

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

انس بن حارث نبیه کاهلی در تاریخ اسلامی | انس بن حارث نبیه کاهلی در تراجم و رجال

مقدمه

انس از اصحاب جلیل‌القدر رسول خدا(ص) و پدرش حارث نیز از اصحاب آن حضرت و از اصحاب صفه بود. انس در جنگ‌های بدر و حنین و دیگر غزوه‌های رسول خدا(ص) شرکت داشت و اسلام را یاری کرد. او مردی صادق و مورد وثوق و از حسن نیت و سیرت برخوردار بود. وی پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) ساکن کوفه شد و به نقل ابن داود، انس از یاران و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) علی و امام حسن و امام حسین(ع) گردید^[۱].
او از جمله کسانی است که از رسول خدا(ص) نقل حدیث نموده که گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم که می‌فرمود: "این فرزندم حسین - در حالی که حسین بن علی در دامان رسول خدا(ص) بود - در یکی از زمین‌های عراق کشته می‌شود، هرکس آن زمان را درک کرد، باید یاریش نماید"^[۲].
از این رو، وقتی انس با خبر شد که امام حسین(ع) با جمعی از یاران و بستگانش به کربلا وارد شده‌اند، شبانه و مخفیانه از کوفه به کربلا آمد و به خیل یاران حضرت پیوست. و در روز عاشورای ۶۱ هجری در کربلای معلی در رکاب اباعبدالله الحسین(ع) با یزیدیان جنگید و به شهادت رسید. وی در هنگام نبرد با سپاه عمر سعد رجز می‌خواند و می‌رزمید، و موقعی که آماده شهادت شد با شالی کمر خود را محکم کرد تا قامتش نگه داشته شود و با بندی ابروان سفیدش که روی چشمانش ریخته بود بست و عازم میدان شد، و اباعبدالله الحسین(ع) وقتی این منظره را از او دید در حقش چنین دعا کرد: "خدا سعی و تلاش تو را پاس دارد ای پیرمرد"^[۳].
انس در ملاقاتی با عمر سعد در روزهای قبل از عاشورا پیام امام حسین(ع) را برای عمر سعد برد و هنگام ورود به او سلام نکرد، عمر سعد ناراحت شد و گفت: چرا سلام نکردی آیا ما را کافر و منکر خدا پنداشته‌ای. انس در پاسخ گفت: چطور تو را مسلمان بدانم و منکر خدا ندانم که کمر همت به قتل فرزند پیامبر بسته‌ای. عمر سعد لحظه‌ای سر به زیر افکند و گفت: به خدا سوگند می‌دانم که کشنده این جمع در دوزخ است ولی باید فرمان عبیدالله را اطاعت کنم!^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۵؛ و ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱
↑ «إِنَّ اِبْنِي هَذَا يَعْنِي اَلْحُسَيْنَ يُقْتَلُ بِأَرْضٍ مِنَ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ»
↑ «شَكَرَ اللّه سعیَك»؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹ - ۵۰۰؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۵۴ ورور. ک: أسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱.
↑ اعیان الشیعة، ج۳، ص۴۹۹.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۱۲-۲۱۳.

[1] اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۵؛ و ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱

[2] «إِنَّ اِبْنِي هَذَا يَعْنِي اَلْحُسَيْنَ يُقْتَلُ بِأَرْضٍ مِنَ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ»

[3] «شَكَرَ اللّه سعیَك»؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹ - ۵۰۰؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۵۴ ورور. ک: أسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱.

[4] اعیان الشیعة، ج۳، ص۴۹۹.

[5] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۱۲-۲۱۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]