جمیل بن کعب ثعلبی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- جمیل بن کعب، از سادات ربیعه و از شیعیان و یاران امیرالمؤمنین(ع) بود که در جنگ جمل و صفین در رکاب آن حضرت شرکت داشت.
- علامه محسن امین از مداینی نقل می‌کند: هنگامی که قوای معاویه - پس از شهادت حضرت علی(ع) - جمیل را به اسارت گرفتند، او را نزد معاویه بر دند. معاویه خطاب به وی گفت: خدا را شکر که بالاخره به چنگ ما افتادی، آیا مگر تو نبودی که در جنگ جمل، چنین گفتی و سرودی: به راستی که امت اسلام گرفتار امر عجیبی شده و سرانجام حکومت و خلافت از آن کسی خواهد بود که در این جنگ پیروز گردد. من این سخنان را به گزاف نگفته‌ام و فردا جنگ، بزرگان عرب را در کام خود خواهد بلعید[۱].
- وی در پاسخ معاویه گفت: در این مورد سخن مگو که سخن گفتنت نیز مصیبت است. معاویه گفت: چرا مصیبت است؟ چه نعمتی بالاتر از این که خدا مرا بر مردی مثل علی(ع)، مسلط کرد که فقط در ساعتی، جمع زیادی از بهترین یارانم را به قتل رساند؟ پس از این سخنان، معاویه دستور داد که جمیل را ببرند و گردنش را بزنند. در این لحظه جمیل دست به دعا برداشت، و گفت: خدایا تو شاهد باش معاویه مرا برای رضای تو نمی‌کشد بلکه برای دنیای بی‌ارزش به قتل می‌رساند خدایا، اگر مرا کُشت او را به آن‌چه سزاوار است کیفر ده و اگر مرا رها کرد او را به آن‌چه تو سزاواری برایش انجام ده.
- معاویه با شنیدن دعای وی گفت: خداوند، تو را بُکشد ای جمیل، زیرا مرا نفرین کردی و در نفرینت زیاده‌روی کردی و همچنین مرا دعا نمودی و در دعایت نیز افراط کردی. سپس دستور داد که او را آزاد کنند[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ أصبحت الأمة فی أمر عجب و الملک مجموع غدا لمن غلب قد قلت قوة صادقة غیر کذب إن غدا تهلک أعلام العرب اشاره معاویه از یادآوری این شعر، این بود که شعر تو غلط از آب درآمد و من غالب شدم.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۲۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۰۵-۳۰۶.