حصید
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حصید (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- شهرهای باستانی و تمدن‌های قدیم، برباد رفته، ویران شده، فنا شده، در مقابل واژه "قائم" به معنای ایستاده، برپا مانده[۱]. اصل آن "حصد" به معنای درو و چیدن زراعت[۲].
- ﴿ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ﴾[۳].
- مراد از حصید در قرآن کریم تمدن‌ها و شهرهایی هستند که به دلیل نافرمانی اهل و مردم آنها، دچار عذاب الهی شده و همه مردمان و آثار و ابنیه آنها نابود شده و هیچ اثری و نشانه‌ای از آنها باقی نمانده است؛ مانند قوم‌های لوط، عاد و ثمود. این آیه شریفه به سنن الهی در میان بندگان و تمدن‌ها اشاره دارد که آثار شوم شرک به خداوند و ظلم بر خویشتن آنان را به هلاکت در دنیا و عذاب جاودان در آخرت گرفتار نمود تا دیگران عبرت گیرند[۴].[۵]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۳۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۳۸.
- ↑ «این از اخبار شهرهاست که داستان آن را برای تو می‌گوییم برخی از آنها (هنوز) بر پایند و (برخی دیگر از روی زمین) برچیده شده‌اند» سوره هود، آیه۱۰۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۳۲.