ذوالاوتاد در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذوالاوتاد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
صاحب میخ‌ها. اوتاد جمع وَتد به معنای میخ[۱].
﴿كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ﴾[۲].
به فرعون ﴿ذُو الْأَوْتَادِ﴾ گفته شده است که یا به معنای صاحب میخ‌هاست؛ چون زندانی‌ها را با میخ‌هایی به زمین می‌دوختند و مارهایی سمّی را به جان آنان می‌افکندند[۳] یا به معنای صاحب سپاه است؛ چون سپاه و لشکر به منزله پایه‌ها و ارکان فرمانروایی و حکومت هستند[۴].
همچنین در برخی تفاسیر ﴿ذُو الْأَوْتَادِ﴾ به "فرمانروایی استوار و پرقدرت" فرعون تفسیر شده است[۵].
آیه شریفه ﴿كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ﴾[۶] موعظه‌ای رسا و مؤثر برای همه قدرتمندان و فرمانروایان است که در تاریخ دولت‌های گذشته، افرادی با حکومت مقتدر و فرمانروایی مستحکم بودند و با رسولان و انبیای الهی مخالفت و آیات الهی را تکذیب کردند و عذاب الهی در دنیا بر آنها نازل شد و تمام قدرت و شوکت آنها نتوانست موجب نجاتشان شود [۷].[۸]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۸۳.
- ↑ «پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۴، ص۳۲۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۸۵.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۷۳.
- ↑ «پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند» سوره ص، آیه ۱۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۷۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۳.