ازدواج

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ازدواج (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ازدواج یعنی قبول ‌کردن یک سلسله تعهدات و مسئولیت‌ها[۱]. ازدواج اولین مرحله خروج از خود طبیعی فردی و توسعه پیدا کردن شخصیت انسان است[۲]. ازدواج در سیستم اسلامی یعنی از محدودیت به آزادی‌آمدن. ازدواجی که پایه و خاصیت روانی‌اش از محدودیت به آزادی آمدن است به دنبال خود استحکام می‌آورد[۳]. ازدواج در سیستم فرهنگی یعنی آزادی را محدودکردن، از آزادی به محدودیت‌آمدن[۴].

ازدواج موقت

ازدواج موقت عبارت است از نوعی ازدواج با تعهدهایی، منتها تعهدهای آزاد، یعنی تعهدها بستگی دارد به شرایطی که طرفین با توافق با یکدیگر می‌پذیرند: مثلاً تکلیف بقیه را روشن می‌کنند. اسلام این اجازه را داده است، برای اینکه در آنجا که ازدواج دائم میسور نیست، دیگر در عزوبت و تجرد بسر نبرند که عزوبت و تجرد، خودش خود به خود مفاسدی دارد[۵].

ازدواج نیابی

برای اینکه خانواده محفوظ بماند و اصل مالکیت خاندان‌هائی که حق مالکیت داشته‌اند متزلزل نشود و ثروتی که از آنها باقی می‌ماند به‌دست آنها نیفتد، اگرکسی می‌میرد و فرزند پسری از او باقی نمی‌ماند و به اصطلاح اجاقش کور می‌ماند "ازدواج نیابی" بعد از فوتش انجام می‌داد. قاعده و قانون این بود که لزوماً زن او را به نزدیک‌ترین خویشاوندانش ولی به نام متوفی، شوهر دهند و اگر زن ندارد دخترش و یا یکی از زنان نزدیکش را به نام او به نزدیک‌ترین خویشاوندانش و اگر نبود زن بیگانه‌ای را با مال او جهیزیه داده و به نیابت از او به یکی از خویشاوندان نزدیکش شوهر دهند[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر

پانویس

  1. آشنایی با قرآن، جلد چهارم، ص۱۲.
  2. تعلیم و تربیت در اسلام، ص۲۵۲.
  3. آشنایی با قرآن، جلد چهارم، ص۱۵.
  4. آشنایی با قرآن، جلد چهارم، ص۱۵.
  5. آشنایی با قرآن، جلد چهارم، ص۷۲.
  6. خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۲۹۱.
  7. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۸۳.