ربیون

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ربیون (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

افرادی که در راه انبیای الهی صبر و استقامت کردند و به عبادت و خداشناسی مشهور شده‌اند[۱]؛ همچنین عارف به ربّ[۲] و مردانی با تربیت خاص الهی و روحانی[۳].

﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ[۴].

ربیّون افرادی هستند که در مکتب نبوت تربیت شده، صبر و اخلاص و استقامت را از منبع وحی و رسالت آموخته‌اند و مجاهدان و رزمندگان در کنار انبیا و همراه آنان هستند و این مقام مناسب ربیّون است، نه ربّانی[۵]. برخی ربیّون و ربانیوّن را به یک معنا گرفته‌اند[۶].

ربیّون بر حلقه صحابی مخلص و عالمِ انبیاء اطلاق می‌شود که تکیه‌گاه آنها در جنگ‌ها و جهاد علیه کفار بودند. این گروه نخبگان حاکم را تشکیل می‌دادند که مشاوران، معاونان، فرماندهان جنگی، طرّاحان و برنامه ریزان انبیا محسوب می‌شدند.[۷]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۵۶.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۸۲.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
  4. «و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
  6. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۷.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۸-۲۹۹.