جابر بن عمیر انصاری

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

جابر بن عمیر اهل مدینه و از اصحاب رسول اسلام(ص)^[۱] و از یاران علی(ع) است که آن حضرت را در جنگ صفین یاری کرد.
نصر بن مزاحم از جابر بن عمیر چنین نقل می‌کند که گفت: امیرمؤمنان(ع) در یوم الهریر در هیاهوی نبرد، رو به قبله کرد و دست‌های خود را بلند نمود و چنین ندا داد: خداوندا! ای مهربان [ای بخشاینده] ای یکتا ای یگانه ای بی‌نیاز، ای خدای محمد، بارالها، گام‌ها به سوی تو برگشته و دل‌ها برای تو در سینه‌ها تپیده و دستها به درگاه تو برآمده... بارالها ما از فقدان پیامبر مان و فزونی دشمنان و پراکندگی آرزوهایمان به تو شکایت می‌کنیم. رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ^[۲]. بعد فرمود: به برکت و فضل خدا پیش روید"^[۳]؛
از نقل این دعا معلوم می‌شود که جابر بن عمیر مورد توجه و از نزدیکان به امام(ع) بوده است.^[۴]

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ اسد الغابه، ج۱، ص۲۵۹؛ رجال طوسی، ص۱۳، ش۱۰ و تهذیب التهذیب، ج، ص۱۰.
↑ « خداوندا! میان ما و قوم ما به حق داوری فرما و تو بهترین داورانی» سوره اعراف، آیه۸۹.
↑ «يَا اَللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا وَاحِدُ يَا صَمَدُ يَا اَللَّهُ يَا إِلَهَ مُحَمَّدٍ إِلَيْكَ اَللَّهُمَّ نُقِلَتِ اَلْأَقْدَامُ وَ أَفْضَتِ اَلْقُلُوبُ وَ رُفِعَتِ اَلْأَيْدِي وَ مُدَّتِ اَلْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ اَلْأَبْصَارُ وَ طُلِبَتِ اَلْحَوَائِجُ اَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا» رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ «سِيرُوا عَلَى بَرَكَةِ اَللَّهِ»؛ وقعة صفین، ص۴۷۷.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۸۲-۲۸۳.