غلو در لغت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث غلو است. "غلو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غلو (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

غلو در لغت

غلوّ بر وزن فُعول ناقص واوی و مصدر فعل «غَلا یَغلو» به معنای زیاده‌روی، افراط، ارتفاع، بالارفتن و تجاوز از قدر و منزلت هر چیز می‌باشد، لذا وقتی قیمت کالایی بالا می‌رود به آن غالی(گران) گویند، همچنین هرگاه مایعی بجوشد و در حد خود نگنجد، می‌گویند: غَلَیان کرده است. و غَلْوَة هم به معنی غایت می‌باشد. به مبالغه در هر چیزی مغالات گویند. و اسم مصدر غلو، غلاء می‌باشد و فعل غَلا در باب افعال و مفاعله متعدی می‌شود[۱].[۲]

جستارهای وابسته

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. کتاب العین، ج۴، ص۴۴۶؛ مجمع البحرین، جا، ص۳۱۸؛ مصباح المنیر، ج۲، ص۴۵۲؛ المحیط فی اللغة، ج۵، ص۱۲۹.
  2. سلیمانیان، م‍ص‍طف‍ی‌، مقامات امامان، ص ۴۱.