ابوعطیه بکری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از تیره بکر بن وائل[۱]، از قبیلة ربیعة بن نزار بن معد بن عدنان[۲]. نام وی دانسته نیست و از این رو وی را در شمار اصحابی آورده‌اند که به کنیه شناخته می‌شوند[۳]. تنها ابن منده از وی نقل کرده است که گفت: مرا در نوجوانی نزد رسول خدا(ص) بردند[۴] و آن حضرت بر سرم دست کشید [۵]. ابوعطیه را دیدند که موهای سر و صورتش سیاه بود، در حالی که صد سال داشت [۶]. این، در اثر دست کشیدن رسول خدا(ص) به سر وی بوده است. بنا بر نقلی دیگر، ابوعطیه را دیدند در حالی که موهای سر و صورتش سفید بود و عمامه ای سفید بر سر داشت[۷]. گفته‌اند وی در سجستان نماز جمعه خواند[۸] و در حدود یک میلی خارج شهر منزل گزید[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۷۳.
- ↑ ابن حزم، ص۳۰۲.
- ↑ ابن جوزی، ص۲۸۰.
- ↑ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۷۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ طبرانی، ج۱، ص۲۳۱.
- ↑ طبرانی، ج۱، ص۲۳۲.
- ↑ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۷۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ یجمع بالمدینه - مدینة سجستان - و کان ینزل خارجة من المدینه علی نحو من میل؛ ر.ک: ابن اثیر، ج۶، ص۲۱۱؛ و یجمع بسجستان؛ ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۱۱.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوعطیه بکری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۴۳.