نافع بن هلال بجلی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
نافع بن هلال از شهدای کربلاست. نافع، بزرگواری دلاور، قاری قرآن، کاتب و از حاملان حدیث و از اصحاب امیر المؤمنین(ع) بود و در سه جنگ جمل، صفین و نهروان در رکاب آن حضرت بود. وی از شخصیت‌های بارز کوفه بود و پیش از شهادت مسلم بن عقیل، مخفیانه از کوفه بیرون آمده به استقبال امام شتافته بود، سپس همراه امام حسین(ع) به کربلا آمد. در کربلا همراه عباس(ع) در آوردن آب به خیمه‌ها مشارکت داشت[۱].
از جمله کسانی بود که در سخنرانی پرشوری مراتب وفاداری خویش را نسبت به سیدالشهدا ابراز داشت. نافع، نام خود را روی تیر‌های زهرآگین خود می‌نوشت و همواره با آنها تیراندازی می‌کرد[۲]. روز عاشورا وقتی تیرهایش تمام شد، شمشیر کشید و بر سپاه کوفه تاخت، در حالی که چنین رجز می‌خواند: أَنَا الْهُزَبْرُ الْجَمَلِي * ديني عَلى دينِ عَلِيّ کوفیان با سنگ و تیر، او را مورد ضربه‌های خود قرار دادند تا اینکه بازوهایش شکست. او را محاصره کرده و زنده دستگیر نمودند. شمر او را گرفته نزد عمر سعد برد. سپس به دست شمر به شهادت رسید[۳].
منابع
پانویس
- ↑ انصار الحسین، ص۹۵.
- ↑ الأعلام، زرکلی، ج۸، ص۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۷۵.