عبدالرحمن بن عبد رب انصاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
عبدالرحمن بن عبد رب (یا: عبد ربه) انصاری خزرجی، از شهدای کربلاست. وی از اصحاب رسول خدا(ص) بود و پس از رحلت آن حضرت نیز از کسانی بود که به امیر المؤمنین، اخلاص داشت و از آن حضرت قرآن آموخته بود. به نصب علی(ع) در غدیر به امامت گواهی داد.
روز تاسوعا با بریر شوخی می‌کرد. وقتی گفتند: الآن چه وقت شوخی است، گفت: چرا خوشحال نباشم؟ میان ما و بهشت، جز درگیری با این کافران و شهادت فاصله‌ای نیست [۱].
او از شخصیت‌های بارز شیعی کوفه محسوب می‌شد و در ایام نهضت مسلم بن عقیل، از مردم به نفع حسین بن علی(ع) بیعت می‌گرفت[۲].[۳].
منابع
پانویس
- ↑ عنصر شجاعت، ج۱، ص۱۲۷.
- ↑ انصار الحسین، ص۸۲؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۴۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۰.