عبدالرحمن بن عبد رب انصاری در معارف و سیره حسینی

مقدمه

عبدالرحمن بن عبد رب (یا: عبد ربه) انصاری خزرجی، از شهدای کربلاست. وی از اصحاب رسول خدا (ص) بود و پس از رحلت آن حضرت نیز از کسانی بود که به امیر المؤمنین، اخلاص داشت و از آن حضرت قرآن آموخته بود. به نصب علی (ع) در غدیر به امامت گواهی داد.
روز تاسوعا با "بریر" شوخی می‌کرد. وقتی گفتند: الآن چه وقت شوخی است، گفت: چرا خوشحال نباشم؟ میان ما و بهشت، جز درگیری با این کافران و شهادت فاصله‌ای نیست^[۱].
او از شخصیت‌های بارز شیعی کوفه محسوب می‌شد و در ایام نهضت مسلم بن عقیل، از مردم به نفع حسین بن علی (ع) بیعت می‌گرفت^[۲].^[۳].