زبیر بن قرظه بن کعب انصاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
زبیر بن قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
مقدمه
پدرش قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی از اصحاب پیامبر(ص) و امام علی(ع) و همچنین از راویان احادیث آن بزرگواران بود. قرظه دو پسر به نام‌های «عمرو» و «زبیر» داشت که در کربلا، عمرو در سپاه امام حسین(ع) و برادرش زبیر در سپاه عمر بن سعد بود.[۱]
برادرش عمرو بن قرظه انصاری با هشیاری تمام در برابر تیرها و نیزه‌ها می‌ایستاد، تا از امامش دفاع کند. سرانجام در اثر خون‌ریزی بسیار از میدان بازگشت و از امام بزرگوارش پرسید: «آیا وظیفه خود را به‌جا آوردم؟» حضرت فرمودند: «آری! سلام مرا به پیامبر(ص) برسان که من نیز به زودی در پیشگاه او حاضر خواهم شد». او چند لحظه بعد به شهادت رسید.[۲] زبیر بن قرظه فریاد زد و امام حسین(ع) را به گمراه کردن برادرش عمرو متهم کرد. امام فرمود: «خدا او را هدایت کرده است». زبیر بر امام حمله آورد، اما نافع بن هلال بجلی با ضربه‌ای او را مجروح کرد.[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- قرظة بن کعب انصاری (پدر)
- عمرو بن قرظه انصاری (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۳۹.
- ↑ فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)، ص۴۹۶-۴۹۷.
- ↑ انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۲؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۳۴.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۱۹۷-۱۹۸.