دحوالارض در معارف و سیره رضوی
مقدمه
دحو به معنی گسترده شدن، گسترش یافتن و پهن شدن، و «دحو الارض» به معنی «گسترده شدن و پهن شدن زمین از زیر کعبه بر روی آب» می‌باشد. شب بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، شب دحو الارض و از لیالی گرانقدری است در آن شب رحمت خداوند باری تعالی، نازل می‌شود و عبادت و شب زنده‌داری در آن شب سفارش شده و ثواب زیادی دارد. روز دحو الارض، یکی از ۴ روزی است که روزه‌داری در آن فضیلت بسیار دارد.
در روایتی از حسن بن علی وشاء آمده: «من کودک بودم که با پدرم در خدمت امام رضا(ع) شام خوردیم. آن شب شب بیست و پنجم ماه ذی‌القعده بود. امام رضا(ع) فرمودند: امشب، حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع) متولد شده‌اند و زمین از زیر کعبه پهن گردیده است. هر کس که روزش را روزه بدارد، چنان است که شصت ماه را روزه داشته است. و در روایتی دیگر از ایشان نقل گردیده که فرمودند: در این روز حضرت قائم(ع) قیام خواهد نمود»[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مفاتیح الجنان، ص۳۹۸. برای آشنایی بیشتر با آداب و اعمال شب و روز دحو الارض به همین منبع مراجعه کنید.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۰۰.