عباس بن عبداللّه عباسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

معروف به «عباس خطیب»، فرزند ارشد مأمون عباسی بود. طبق روالی که در بین خلفا رسم بود، آنها فرزند ارشد را ولی‌عهد خود انتخاب می‌کردند؛ و قرار بر این بود که عباس به مقام ولایتعهدی مأمون برسد، اما بنا بر برنامه‌های مأمون، ولایتعهدی به امام رضا(ع) واگذار شد و عباس، اولین کسی بود که با امام(ع) بیعت نمود[۱]. وی در مجلس بیعت با امام(ع) خطبه خواند و بسیار نیکو سخن گفت و اشعاری را خواند که در آخر ابیات، خطاب به پدرش مأمون گفت: لابد للناس من الشمس و من قمر فانت شمس و هذا ذلك القمر مردم نیاز به خورشید و ماه هر دو دارند، این ک تو خورشید و این (علی بن موسی الرضا) ماه هستید[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. مقاتل الطالبیین، ص۳۷۵؛ روضة الواعظین، ص۳۷۱؛ الارشاد، ص۲۹۰؛ تاریخ طبری، ج۱۳، ص۵۳۲.
  2. البدایة النهایة، ج۱۰، ص۲۵۲؛ الاداب السلطانیه، ص۱۲۹؛ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، باب ۴۰، ص۳۲۷.
  3. محمدی، حسین، رضانامه ص۴۸۸.