رافع بن عبدالله
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
رافع[۱] فرزند «عبدالله»، غلام مسلم بن کثیر ازدی از قبیله شَنُوئَه[۲] و از شهیدان کربلا است[۳] از صالحان و مردان شجاع شیعی در کوفه بود.
او با مولایش مسلم بن کثیر ازدی مخفیانه از کوفه خارج شد و در روزهای قبل از عاشورا در کربلا به کاروان امام حسین(ع) پیوست.
این غلام با وفا و مؤمن در روز عاشورا پس از اقامه نماز ظهر، با اذن امام(ع) در برابر سپاه عمر سعد قرار گرفت و پس از نبردی شجاعانه، شماری از سپاه دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام به شرف شهادت نائل آمد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ نام وی را عارف (عبرات المصطفین، ج۲، ص۱۶۵) و واقع نیز گفته‌اند. (عاشورا چه روزیست، ص۲۵۶).
- ↑ شَنُوئَه، شاخهای از قبیله ازد. (معجم قبائل العرب، ج۱، ص۱۵ و ج۲، ص۶۱۴).
- ↑ تسمیة من قتل مع الحسین(ع)، شماره ۹۲؛ الحدائق الوردیة، ص۱۰۴.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۴۲۲؛ ابصارالعین، ص۱۶۶؛ قاموس الرجال، ج۴، ص۳۱۹ و در اعیان الشیعه، ج، ص۶۱۱، تنها به اسم او در زمره شهدا اکتفا کرده است.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۲۵.