سعد بن عبدالله
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى عُمَرَ بْنِ خَالِدٍ اَلصَّيْدَاوِيِّ اَلسَّلاَمُ عَلَى سَعِيدٍ مَوْلاَهُ»[۱]؛
سعد و به قولی سعید، غلام عمر بن خالد اسدی صیداوی یا (عمرو بن خالد اسدی صیداوی) و از شهیدان کربلاست. شیخ طوسی او را در شمار اصحاب امام حسین(ع) ذکر کرده است[۲].
وی فردی بزرگوار، بلند همت و شریف بود که در کوفه زندگی می‌‌کرد و پس از شهادت مسلم بن عقیل به همراه مولایش عمرو بن خالد و چند نفر دیگر از شیعیان برای یاری امام حسین(ع) از کوفه خارج شد و در «عذیب الهجانات» به آن حضرت پیوست. در آن هنگام، کاروان امام(ع) در محاصره لشکر حُر قرار داشت. حُر خواست مانع پیوستن اینان به کاروان حسینی شود، اما چون با حمایت قاطعانه امام(ع) مواجه شد از تصمیم خود منصرف گشت[۳].
سعد و همراهانش روز عاشورا، در آغاز کارزار به دشمن حمله بردند و در جریان نبرد، در محاصره قرار گرفتند و مجروح شدند. حضرت ابوالفضل عباس(ع) به سرعت به یاری آنان شتافت و آنها را از محاصره نجات داد. هنوز به خیمه‌ها نرسیده بودند که دشمن بار دیگر به آنها نزدیک شد. آنان به ناچار مجددا وارد جنگ شدند و در ادامه نبرد، همگی در یک مکان به شهادت رسیدند. پس از شهادت سعد و همراهانش، امام حسین(ع) مکرر برای آنان طلب مغفرت کرد[۴].
در شرافت و عزت این غلام همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه بر او درود و سلام فرستاده است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ در زیارت ناحیه نام این غلام، سعید ذکر شده است. بحار الأنوار، ج۴۵، ۷۲. ...السلام علی سعید مولا، اما در رجال طوسی، ص۷۴؛ (در نسخه‌ای از رجال طوسی، در متن کتاب «سعید بن عبدالله» اما در پاورقی به عنوان نسخه بدل «سعد بن عبدالله» آمده است. و در ابصار العین، ص۱۰۷ و تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶ وقاموس الرجال، ج۵، ص۵۵ با عنوان «سعد» آمده است.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶؛ رجال، شیخ طوسی، و نیز، ر.ک: ابصارالعین، ص۱۰۶ و ۱۰۷.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و ۴۰۵.
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۶ و ر.ک: ابصارالعین، ۱۰۶ و ۱۰۷ ۴. ابصارالعین، ص۱۰۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۵۱-۴۵۲.