شرطة الخمیس در نهج البلاغه

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شرطة الخمیس است. "شرطة الخمیس" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شرطة الخمیس (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

شرطة الخمیس، در مفهوم سپاه ویژه، برای نخستین بار در سپاه امام علی(ع) شکل گرفت و مراد از آن بنا بر نقل اصبغ بن نباته، یکی از اعضای شرطة الخمیس، گروهی خاص از یاران امام علی(ع) بودند که با ایشان پیمان بستند تا پای جان در راه امام جان‌فشانی کنند و امام نیز در مقابل، پیروزی و سعادت را برای آنها ضمانت کند. شأن صدور عنوان شرطة الخمیس از این جهت بود که آنها گرچه عده قلیلی بودند و همواره به عنوان مقدمه سپاه امام در جنگ‌ها شرکت می‌کردند، اما پنج رکن تشکیلاتی سپاه، یعنی مقدمه، مؤخره، میمنه، میسره و قلب سپاه، در درون نظام جنگی آنها پیش‌بینی شده بود^[۱].
شرطة الخمیس دارای ویژگی‌هایی بودند، از جمله:

همیشه مسلح، آماده و همراه امام بودند؛
در جنگ‌ها پیشرو سپاه بودند؛
همیشه گوش به فرمان و آماده بودند و در اجرای فرمان امام(ع)، چون و چرا و تعلل نمی‌کردند؛
با آن حضرت بر مرگ خود بیعت کرده بودند (یا پیروزی یا مرگ)؛
مردانی وارسته، فرهیخته و با تقوا بودند؛
از قبایل مختلف بودند؛
در غیر زمان جنگ نیز آماده و همراه امام بودند و مأموریت‌های مهم و ویژه‌ای (چون اجرای حدود) بر عهده آنان بود^[۲].