بلال بن اسید حضرمی
مقدمه
عامل دستگیری حضرت مسلم بن عقیل در قیام امام حسین(ع).
پدرش: اسید بن مالک حضرمی، از سر سپردگان و عناصر حکومت «عبیدالله بن زیاد».
مادرش: «طوعه» از زنان با ایمان و دوستدار اهل بیت پیامبر(ص).
طوعه قبلاً کنیزی بود که «اشعث بن قیس» او را آزاد کرد و بعد با اسید بن مالک حضرمی ازدواج نمود و ثمره آن بلال بود.
سال ۶۰ هـ.ق که حضرت مسلم بن عقیل برای بیعت مردم با حسین بن علی(ع) قیام کرد و از طرف آن حضرت به کوفه آمد و کوفیان را دعوت به این امر نمود، هزاران نفر در اول کار بیعت نمودند ولی خیلی زود آنها نسبت به مسلم بی‌وفایی کرده و او را تنها گذاشتند. شبی که او در کوچه‌های کوفه غریب و سرگردان راه می‌‌رفت به درب خانه «طوعه» رسید. وی منتظر و نگران پسرش، در کوچه ایستاده بود که مسلم بر او سلام کرده و پناه خواست و گفت: ای زن، مرا در این شهر خانه و خانواده‌ای نیست. آیا می‌‌توانی کار نیکی کنی و اجری ببری؟ طوعه او را به خانه آورد و مخفی کرد.
زمانی که پسرش «بلال» به خانه آمد متوجه شد و با اصرار از مادرش مخفیگاه مسلم را جویا شد. مادر او را قسم داد، تا این راز را به کسی نگوید.
از آن طرف «ابن زیاد» اعلام کرده بود که هر کس مسلم را پیدا کند و بیاورد، برایش جایزه‌ای به مقدار دیه او یعنی هزار دینار، معین شده است. «بلال» پسر طوعه و به روایتی اسید حضرمی (خضرمی)، صبح زود به «دارالاماره» (قصر عبیدالله بن زیاد) رفت و این خبر را به عبدالرحمان بن محمد بن اشعث داد. عبدالرحمان توسط پدرش این ماجرا را به «ابن زیاد» رساند و به این‌صورت حضرت مسلم بن عقیل دستگیر شده و بعد به شهادت رسید.[۱]
