تبر در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تبر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تَبْر، متبّر: خسران منجر به هلاکت[۱]، نابودی، هلاک، فناء[۲]، درهم‌شکستن و انکار[۳].
- ﴿إِنَّ هَؤُلَاءِ مُتَبَّرٌ مَا هُمْ فِيهِ وَبَاطِلٌ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾[۴].
- از اصطلاحاتی است که در قرآن کریم برای تخطئه دشمنان و مخالفان پیامبر(ص) وارد شده است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۷۶.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۱۱۷.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۲۹۲.
- ↑ «بی‌گمان آنچه اینان می‌کنند از هم پاشیده است و آنچه می‌کردند باطل است» سوره اعراف، آیه ۱۳۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۵۸.