کتل

مقدمه

کتل، علم بزرگی است که در دسته‌های عزاداری حرکت می‌دهند، توغ، علمی که قسمت فوقانی آن را پیراهن بی آستین مانندی بپوشند، همانند تکیه و متکایی که بر چوب نصب شده باشد و همراه با علامت و بیرق در مراسم عزاداری حرکت دهند، علم و کتل راه انداختن، کتل بستن، یعنی دسته‌های عزاداری با علم و کتل برپا کنند و بگردانند. به علامت و اسبانی هم که به هیئت و شکل مخصوصی در روز‌های عزا حرکت دهند، علم و کتل می‌گویند. "تکیه‌های مشهور در گذشته، کتل می‌بستند. یعنی پسر بچۀ دو سه ساله‌ای را در حالی که غرق در جواهرات و طلاجات می‌کردند، بر اسب زینت کرده‌ای می‌نشاندند و عدّه‌ای از جوانان قوی هیکل و بزن بهادر را با شمشیر و قدّاره به منظور حفاظت در اطراف آن می‌گماردند و ادّعا داشتند که هیچ کس نمی‌تواند کودکی را با این همه طلا و جواهر از جمع عزاداران ما بیرون ببرد و این را نشانۀ برتری و قدرتمندی دسته و تکیۀ محلۀ خود می‌دانستند. عدّه‌ای از مردم برای سلامتی پسر دو سه سالۀ خود، نذر می‌کردند که او را کتل کنند...". این نیز تعریف دیگری از کتل است، متفاوت با معنای نخست، بازهم دریغ و افسوس، از پرداختن به شکل‌ها و ظواهر و غفلت از محتوای عاشورا و روح کربلا!.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس