رقیه دختر امام حسین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

رقیه دختر امام حسین
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

رقیه دختر سه چهار سالۀ ابا عبدالله الحسین(ع) که در سفر کربلا همراه اسرای اهل بیت بوده است.

مقدمه

در شام، شبی پدر را به خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بی‌تابی کرد و پدر را خواست. خبر به یزید رسید. به دستور او سر مطهّر امام حسین(ع) را نزد او بردند و او از این منظره بیشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابۀ شام (که محل اقامت موقت اهل بیت بود) جان داد[۱]. البته دربارۀ این دختر و شهادتش، میان مورخین نظر واحدی وجود ندارد. خردسالی این دختر و عواطفی که نام و یادش و کیفیّت جان باختنش و مدفن او بر میانگیزد شگفت است و شیعیان به او علاقۀ خاصّی دارند. محلّ دفن او کنار یک بازارچۀ قدیمی و با فاصله از مسجد اموی در دمشق قرار دارد و چندین بار تعمیر شده است. آخرین تعمیر و توسعه در سال ۱۳۶۴ شمسی از سوی ایران آغاز شد و پس از چند سال به پایان رسید[۲]. اینک حرمی بزرگ و با شکوه برای آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد که زیارتگاه دوستداران اهل بیت است[۳].

منابع

پانویس

  1. کامل بهایی، ص۱۷۹؛ منتهی الآمال، ص۴۳۷.
  2. شام سرزمین خاطره‌ها، ص۱۱۱.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۱.