جعفی
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سعدالعشیره است. "جعفی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
این قبیله از شاخه‌های سعدالعشیره بود که در مخلاف مستقلی به نام جُعفِی سکونت داشتند.
سرزمین آنان دره بزرگ جُردان بود که روستاهای زیادی داشت و تا صنعا ۴۲ فرسخ فاصله داشت و تا نزدیک حضرموت امتداد داشت[۱].[۲]
| مذحج | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مراد | بنی‌الحارث بن کعب | نخع | صداء | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| جنب | سعدالعشیره | رهاء | عنس | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زبید | جعفی | انس الله | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
اسلام جُعفِی
دو نفر از بزرگان آنها به نامهای قیس بن سَلَمة بن شراحیل و سَلَمة بن یزید به مدینه آمدند و به حضور رسول‌الله(ص) رسیدند و اسلام آوردند. رسول خدا(ص) برای قیس نامهای نوشت و او را بر قبایل مُران و حَریم و کُلاب و وابستگان آنان امیر کرد [۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۵۱ و ۱۸۸؛ محمد بن علی الاکوع، الیمن الخضراء مهد الحضاره، ص۳۹۰.
- ↑ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۷۲.
- ↑ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ص۳۲۴.
- ↑ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۷۳.