بنی‌مراد

نسب

«یَحابُر بن مَذحِج» شاخه‌ای از مَذحِج است که دارای شُعَبی از جمله بنوقَرَن و بنوعَرثَبان^[۱] بود.

بیشتر افراد مراد در «جوف» همدان سکونت داشتند و بازار تجاری آنها در أبین از سرزمین حِمیر^[۲] بود.

مراد در کشمکش و نزاع دائمی با همدان بود و بعضی از اوقات شاخه‌های دیگر مَذحِج را علیه همدان با خود همراه می‌کرد. تا آنجا که در فاصله بعثت پیامبر اسلام تا غزوه بدر در سال دوم هجری، شش جنگ بین مَذحِج و همدان روی داد که آخرین آنها پیکار «یوم الرّزم» بود که در هنگام جنگ بدر در محلی به نام الرّزم از بلاد مراد در وادی ملاحا در جوف همدان اتفاق افتاد و همدان به رهبری الاجدع بن مالک بر مراد به رهبری فَروَةَ بن مُسَیک پیروز شد و بسیاری از مردان مراد کشته و زخمی شدند ^[۳].^[۴]

فَروَة بن مُسَیک پس از شکست در جنگ رزم، به نزد کندیان رفت و چون شاهان کنده به او خیانت کردند از آنان ببرید و به دشمنی با آنها برخاست و سپس در سال نهم هجری به مدینه آمد و اسلام آورد و رسول‌الله (ص) او را بر قبیله مَذحِج و شاخه‌های آن (مُراد و زُبید) امیر کرد و خالد بن سعید بن عاص را برای جمع‌آوری زکات همراه او فرستاد^[۵].

اما قول رازی که بیان داشته رسول‌الله (ص) فروه را بر صنعا و مخلاف‌های آن و حضرموت امیر گردانید^[۶] صحیح به نظر نمی‌رسد؛ زیرا پیامبر (ص) وائل بن حجر حضرمی را بر فرمانروایان حضرموت ریاست داد و صنعا در اختیار ابناء بود.^[۷]

↑ ابوعبید قاسم بن سلام، کتاب النسب، ص۳۲۴؛ هشام بن محمد کلبی، جمهرة النسب، الجزء الأول، ص۲۴۵.
↑ عبدالرحمن عبدالواحد الشجاع، الیمن فی صدر الاسلام، ص۳۳.
↑ حسن بن احمد همدانی، الاکلیل، الجزء العاشر، ص۸۶ و ۱۶۳ و ۱۸۶ و ۱۹۹؛ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۲۱۶؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، القسم الثانی، ص۵۸۱.
↑ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۷۳.
↑ ابن‌هشام، السیرة النبویه، القسم الثانی، ص۵۲۸؛ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، المجلد الأول، ص۳۲۷. هشام بن محمد می‌نویسد: عمر بن خَطاب فَروه را مأمور جمع‌آوری صدقات مذحج قرار داد (جمهرة النسب، الجزء الأول، ص۳۵۱).
↑ احمد بن عبدالله رازی، تاریخ مدینة صنعا، ص۵۰۰ و ۱۴۲.
↑ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۷۳-۷۴.