بنی‌جنب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از جنب)

نام و نسب

جنب را از شاخه‌های قبیله مذحج[۱] و از فرزندان یزید بن حرب بن کعب بن علة بن جلد بن مالک (مذحج) گفته‌اند[۲]. این قوم قحطانی[۳] متشکل از ۶ طایفه از فرزندان یزید بن حرب بن علة بن جلد بن مالک[۴] به اسامی منبه، حارث، الغلی، سنحان، هفّان و شمران بودند که به‌واسطه ترک برادرشان صداء و هم پیمانی با سعد العشیره به این نام خوانده شدند. بنی صداء هم با بنی حارث بن کعب ـ دیگر شاخه مذحج ـ پیمان بستند[۵].[۶]

مساکن و منازل

مسکن قبیله جنب در یمن به "مخلاف جنب" معروف بود[۷]. این مخلاف در شمال بلاد صعده قرار داشت[۸]. از دیگر مخالیف یمن، مخلاف سنحان بود که جنبی‌ها در آن منزل داشتند[۹]. مردم جنب در گذشته در مناطق هرّان، ذمار[۱۰]، المختلف[۱۱] و اعقق سکنی داشتند[۱۲]. پس از فتوحات اسلامی جمعی از مردم جنب در بلاد مفتوحه از جمله کوفه[۱۳] و مصر[۱۴]منزل گرفتند[۱۵].

پیشینه تاریخی

از تاریخ جاهلی این قوم خبر چندانی در دست نیست. شاید بتوان گفت اخبار جریان ازدواج معاویة بن عمرو بن معاویه ملقب به "معاویة الخیر"[۱۶] با دختر مهلهل بن ربیعه تغلبی در نجران[۱۷] و هم پیمانی جنب با قبایل صداء و سعد العشیره[۱۸] تنها اخبار موجود از تاریخ جاهلی جنب است.

اما تاریخ اسلامی این قبیله، همراه با حوادث مهمی است که از جمله آن مشارکت در واقعه ظهور پیامبران دروغین است. بر اساس برخی گزارشات تاریخی، بعضی از جنبی‌ها به هنگام ظهور اسود عنسی با او همراهی کردند و از فرماندهان و سران سپاه او گردیدند[۱۹]. حضور در فتوحات اسلامی هم، دیگر رخداد مهمی است که نامی از این قوم در آن به ثبت رسیده است[۲۰].

از دیگر حوادث مهم تاریخی صدر اسلام که جنبی‌ها در آن مشارکت داشتند، واقعه عظیم عاشورا است. از شناخته شده‌ترین چهره‌های این قوم در این روز، زید بن رقاد جنبی است که از او به عنوان یکی از قاتلان ابوالفضل العباس(ع) یاد شده است[۲۱]. او همچنین در به شهادت رساندن یکی از یاران امام حسین(ع) به نام سوید بن مطاع خثعمی مشارکت داشت[۲۲]؛ از این رو پس از به سرانجام رسیدن قیام مختار، وی، یارانش را نزد زید بن رقاد فرستاد تا او را به سبب حضور در کربلا و انجام جنایاتش به مجازات برسانند. یاران مختار، او را دستگیر کرده، سپس با تیر و سنگ آن قدر زدند تا اینکه بر زمین افتاد. سپس آتش آورده او را زنده زنده در آتش سوزاندند[۲۳].[۲۴]

مشاهیر و چهره‌های برجسته

قبیله جنب نیز مانند سایر قبایل بزرگ و کوچک عرب، زادگاه چهره‌های سرشناس سیاسی و علمی در طول تاریخ بوده که از جمله بزرگان این قوم در ایام جاهلیت می‌‌توان از معاویة بن عمرو بن معاویه ملقب به "معاویة الخیر"[۲۵] و پسرش عمرو بن معاویه[۲۶] نام برد. از معاریف این قوم در دوره اسلامی هم می‌‌توان به نام ابوظبیان حصین بن جندب بن عمرو[۲۷] و پسرش قابوس بن ابی ظبیان[۲۸] اشاره کرد. ضمن اینکه ابوعلی عمرو بن مالک جنبی – از فقهاء و راویان حدیث - [۲۹] ابومالک عمرو بن هاشم جنبی ـ از راویان معروف حدیث اهل سنت ـ[۳۰] ابراهیم بن اعمش[۳۱] و نیز عمار بن ابی مالک جنبی ـ قاضی مکه ـ[۳۲] دیگر شخصیت‌های شناخته شده این قوم هستند که نام آنها در تاریخ ماندگار شده است. از چهره‌های شیعی و از اصحاب و راویان احادیث ائمه(ع) هم می‌‌توان از افرادی نظیر ابوظبیان حصین بن جندب کوفی[۳۳] و هاشم بن ابی عمار جنبی[۳۴] ـ هر دو از اصحاب و راویان حدیث امیرالمؤمنین(ع) ـ بکیر بن قابوس بن ابوظبیان جنبی کوفی ـ از اصحاب و راویان امام صادق(ع) ـ[۳۵] نام برد[۳۶].

نسب

مذحج
مرادبنی‌الحارث بن کعبنخعصداء
جنبسعدالعشیرهرهاءعنس
زبیدجعفیانس الله

منابع

پانویس

  1. نشوان بن سعید الحمیری الیمنی، شمس العلوم ودواء کلام العرب من الکلوم، ج۲، ص۱۱۷۹.
  2. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳.
  3. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۲۱۰.
  4. این نسب در برخی منابع، «بنو منبه بن حرب بن علة بن خالد بن مالک(مذحج) ذکر شده است. ر.ک: سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۲؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۲۹۴؛ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۵.
  5. قلقشندی، نهایة الارب، ج۱، ص۲۱۹-۲۲۰؛ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳. برخی از منابع اسامی مجموعه طوایفی را که قبیله جنب را تشکیل دادند را عبد اللّه، أنس اللّه، زید اللّه، أوس اللّه، جعفی، الحکم و جروة فرزندان سعد العشیرة بن مذحج ذکر کردند. (حجری یمانی، مجموع البلدان الیمن و قبائلها، ج۱، ص۱۹۳. به نقل از شرح القاموس)
  6. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت؛ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص۷۶.
  7. حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۷.
  8. حجری یمانی، مجموع البلدان الیمن و قبائلها، ج۱، ص۱۹۲.
  9. حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۷۰.
  10. اصغر منتظرالقائم، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص۷۶ به نقل از حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۳۰ و ۲۲۷.
  11. "المختلف" از سرزمین‌های طایفه سنحان از طوایف جنب بود که به آن "الحمره" و "المنشر" هم گفته می‌‌شد. این سرزمین را از آن رو که در ایام جاهلی دو قبیله مذحج و قضاعه در آن به هم رسیدند و «نشروا فیه جمیعهم» یعنی در آن صف کشیدند تا بجنگند، "المنشر" خوانده شده است. (حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۲۵۱.)
  12. حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۱۵.
  13. ر.ک: سمعانی، الانساب، ج۳، ص۳۴۳؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۶، ص۲۳۹ و ج۹، ص۲۵۴؛ شیخ طوسی، رجال طوسی، ص۶۱ و ۱۷۱.
  14. ر.ک: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۳۷۰؛ ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۸۳.
  15. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.
  16. ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۱۳؛ صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۸. ابن کلبی از او با نسبی متفاوت «معاویة بن عامر بن عامر بن حارث بن ربیعه» یاد کرده است. (ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹)
  17. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۰؛ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۱۳.
  18. ابن سلام، کتاب النسب، ص۳۱۹. اما از عبارات برخی منابع چنین بر می‌‌آید که بنی صداء تنها با بنی حارث بن کعب همپیمان بودند. (ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۳.)
  19. معاویة بن قیس جنبی از جنبی‌هایی بوده که در کنار برخی دیگر فرماندهی سپاه اسود عنسی را عهده دار بودند. طبری، تاریخ الطبری، ج۳، ص۲۳۰.
  20. طبری، تاریخ الطبری، ج۳، ص۴۸۴. و با اندکی اختلاف در ابن اثیر، الکامل، ج۲، ص۴۵۱.
  21. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، خامسه۱، ص۴۷۵؛ طبری، تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۶۸؛ ابوالفرج الاصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۰.
  22. بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۰۴؛ طبری، تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۵۳.
  23. طبری، تاریخ الطبری، ج۶، ص۶۴؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۴۳.
  24. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.
  25. ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۱۳؛ صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۸. و با اختلاف در ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۲۹۹.
  26. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۰۰.
  27. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۴۶؛ خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۲۶۷.
  28. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۹۳؛ عجلی، معرفة الثقات، ج۲، ص۲۱۰.
  29. ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۸۳؛ یحیی ین معین، تاریخ ابن معین(الدوری)، ج۱، ص۳۷۶.
  30. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۶، ص۳۸۱؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۳۲۵.
  31. صحاری، الانساب، ج۱، ص۳۶۸.
  32. زبیر بکار، جمهرة نسب قریش، ج۱، ص۱۶.
  33. شیخ طوسی، رجال شیخ طوسی، ص۶۱.
  34. خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۲۶۳.
  35. شیخ طوسی، رجال شیخ طوسی، ص۱۷۱.
  36. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.